| |
| | Θέλημα καρδιάς |  | | |
[I][B]ΘΕΛΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
Περιφέρομαι σαν άγνωστος στρατιώτης, σ’ έναν κόσμο που τον έπλασε ο Θεός
μα στην πλάση να μην βρίσκεται Θεός; να με πάρει από το χέρι να μου δείξει την οδό, να με βγάλει απ’ τ’ αδιέξοδο που σφήνωσα.
- ποιος θα βρει της ευτυχίας τον σκοπό; -
μέσα κι έξω ανθρωπάκια, φίλοι - εχθροί, χαμογελάκια, πονηρά γλυκά λογάκια, ερωτόλογα στους τοίχους. μέσα εγώ. στη σκοπιά φυλακισμένος, μόνος, έρμος, πεταγμένος, ένας άγνωστος στρατιώτης μες το πλήθος, που κραυγάζει “σε μισώ”
να μ’ αλλάξετε ποτέ δε θα μπορέσετε. ν’ αποτρέψετε χειρότερα, μπορείτε. δέστε ζόρικο σχοινί και ψηλά στη φυλακή, κάποιος να ‘ρθει να κλωτσήσει την καρέκλα
- η ζωή είναι μια τρέλα και ο θάνατος ευχή, θέλει θάρρος για ν’ αφήκεις τη ζωή -
τι άλλο πια να πω για μένα; είναι χιλιοειπωμένα, τα ‘παν άλλοι σε μια μέρα, μα στο τέλος κρεμαστήκαν ζωντανοί. άλλος πήρε δηλητήριο να περάσει καθαρτήριο και στην κόλαση σαν πήγε να εκτελέσει την ποινή, είδε είμαστε ούλοι κι ούλοι, ίσοι κι όμοιοι, αφέντες - δούλοι κι οι αυτόχειρες παρθένοι στο σκαμνί
- τούτη γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε’ να μπούμε, ε ας φύγουμε όπως θέλουμε εμείς -
ας την πλάσουμε μια νύχτα πριν ν’ ανοίξουμε τα μάτια, έτσι όπως τα παλάτια που γκρεμίζονται με μιας, λες και είναι τα όνειρά μας που χαράξανε το θέλημα καρδιάς
λένε αυτό ελευθερία ή τ’ ανθρώπου απλά δειλία; ν’ αποτρέπει τα συμβάντα τα μελλούμενα. γιατί πιο απαίσια γεύση έχει η μνήμη που ΘΑ έρθει, όταν σμίξουνε στα μάτια μας τα επόμενα
- όσα δε θα τ’ ανεχτούμε, τόσα θα ‘ρθουν που θα πούμε “φτάνει, ως εδώ ήταν όλα αυτά που ανεχτήκαμε” -
τώρα πρέπει να σας βρίσω για να σας καληνυχτίσω, τόσο όμορφα που έντυσα τη νύχτα σας. φέρτε κάδους και κουβάδες, τρέχει αίμα στις καινούργιες χαραμάδες. κοκκινίσανε τ’ αστέρια και θλιμμένο το φεγγάρι, κατεβάζει τη στερνή γουλιά υδράργυρο
χαιρετώ ΣΑΣ ποιητές μου, λέγοντας δυο συλλαβές μου - ΓΑ.ΜΩ΄ - και οδεύω προς την έξοδο που εφηύρα. Μη με κλάψετε ποτέ, βρίστε, βρίσε αδερφέ “βρε έναν πούστη και ανώμαλο που ήβρα....”
Γιώργος_κ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Tαπεινό χαμομηλάκι
29-08-2008 @ 12:55 | Νέα σεζόν...θετική σκέψη παρακαλώ!!!
::smile.:: | | Γιώργος_Κ
29-08-2008 @ 12:57 | ::razz2.:: | | armenisths
29-08-2008 @ 12:59 | ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ... ΧΑΘΗΚΑΜΕ .. ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ... ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΦΙΛΕ ΓΡΑΦΕΙΣ... ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ... ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.. ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΣΤΙΧΟΦΙΛΕ ΜΟΥ... ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ.. ::yes.:: | | Γιώργος_Κ
29-08-2008 @ 13:01 | ::hug.:: | | Helene52
29-08-2008 @ 13:05 | - τούτη γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε’ να μπούμε, ε ας φύγουμε όπως θέλουμε εμείς -
ας την πλάσουμε μια νύχτα πριν ν’ ανοίξουμε τα μάτια, έτσι όπως τα παλάτια που γκρεμίζονται με μιας, λες και είναι τα όνειρά μας που χαράξανε το θέλημα καρδιάς
************* ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ************* | | Γιώργος_Κ
29-08-2008 @ 13:06 | ::rol.:: | | georgeabout
29-08-2008 @ 13:18 | ::oh.::
Μην μας βάζει σε σκέψεις ώρα που είναι!
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=81077
Ευτυχής για την γνωριμία.!! | | Γιώργος_Κ
29-08-2008 @ 13:23 | ::hug.:: | | Mικρουλι
29-08-2008 @ 13:45 | Μπραβο σου!!
::smile.:: ::hug.:: | | Maria Olsen
29-08-2008 @ 14:04 | Πολύ ασυνήθιστο το πάντρεμα πεζού με ρίμες, πολύ πετυχημένο! ::smile.:: | | panta smile
29-08-2008 @ 14:19 | mpravoooooooooooooo | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
