| |
Είμαι καρφωμένος στο μπαλκόνι μου.
Κάτω άνθρωποι που περνούν βιαστικοί και πιο πέρα ο δυνατός προβολέας του λιμανιού. Μου χαμογελάει όπως χαμογελάει το φως που αναβοσβήνει πάνω από το πλοίο. Ξεμακραίνει, σβήνει, καθώς η νύχτα και η θάλασσα το αγκαλιάζουν. Ετοιμάζονται να το οδηγήσουν σε αλλόκοτα μονοπάτια άγριας μοναξιάς.
Είμαι καρφωμένος στο μπαλκόνι μου.
Και όλο έλεγα πως θα ανέβω σε αυτό το πλοίο. Στα 18 μου θα γνώριζα όλη την Ευρώπη. Μα τόσο περίτεχνα, σαν άλλος Δίας οι ανούσιες επιλογές μου, την έκρυψαν από εμένα. Στα 20 μου θα κατακτούσα τις πέντε ηπείρους.
Ποια λογική ασυναρτησία με κρατάει ακόμα εδώ?
Δέσμιος με αλυσίδες φτιαγμένες από πλαστές υποχρεώσεις, βαθιά ριζωμένες. Αδιάρρηκτες.
Γεμάτη η πόλη, κόσμος παντού. Δεν είμαι μόνος. Μα σα βρεθώ στο μπαλκόνι, βυθίζομαι στη μελαγχολία που σου χαρίζουν τα απραγματοποίητα όνειρα. Όπως η θάλασσα που απλώνεται μπροστά μου και αφήνει το μάτι να περιπλανηθεί ως εκεί που δεν έχει πέρας. Κανένας φραγμός, καμία υποχρέωση, κανένα εμπόδιο. Μόνο βαθύ γαλάζιο.
Είμαι καρφωμένος στο μπαλκόνι μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
