| |
Έχω ένα δόγμα
από κρασί και άπειρο
Μια ευαισθησία από αυτές που ξορκζίζουν τις λάγνες, αθώες εικόνες
Τις αμαρτίες της κάθε μέρας και τις αγάπες
που μόνο αγάπες δεν μάθαν να γίνονται
Κλείστηκαν σε κελάρια και βαρέλια
να κλαιν τη μοίρα τους
καταδικασμένες στη ζωή.
Κλαίνε οι αγάπες μου και εγώ απλά στα μάια μου τις βάζω να κυλούν
κι άλλες φορές δακρύζουν πάνω μου
κι άλλες με ψηλαφίζουν
Άλλες φορές δεν έρχονται
κι είναι μεγάλος πόνος.
Έχω το δόγμα τους
γι'αυτό παραπονιούνται
γι'αυτο και κάθονται ως αργά αγγαλιά και κλαίνε.
Μονάχα αυτό μου αφήσατε και τρέχετε χαμένες.
Άπο άπειρο και από κρασί
θα'ταν γλυκιά η καρδιά σας
και θ'ακοθμπουσαν τα λυτά μαλλιά σας
πλάι στα δικά μου.
κι ούτε θα καταλάβαινα μες τ'όνειρο όλα τούτα που σας γράφω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
