Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Λανθάνουσα μνήμη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λανθάνουσα μνήμη
 Μαλλιά στο έλεος του ανέμου / ανεμοδείκτες / μάτια αστέρια που τρέμουν / σε ασέληνες νύχτες . Στον μέγιστο Άνθρωπο, Φίλο, Ποιητή Κ. Νησιώτη
 
Φεγγάρι φωτοστέφανο λαμπρό αντάξιο αγίας
αστέρια μάτια που κοιτούν του σύμπαντος τα μέρη
μικρά χιλιάδες βλέμματα φέγγουν από γαλήνη
σύννεφα σαν μαλλιά που πλέουνε στην απεραντοσύνη
κι αφήνονται να πορευτούν με οδηγό το αγέρι
την ώρα της απόκρυφης νυχτερινής μαγείας
μια μουσική απ’ το παρελθόν πηγή της νοσταλγίας
ξυπνάει μνήμες λανθάνουσες στο έρημό μου χέρι
αγγίγματα που χάθηκαν στο χρόνου τη μαύρη δίνη


Οι θύμισες θεριεύουνε και κατακτούν το σώμα
και η ψυχή για μια φορά ακόμα ξεγελιέται
νιώθει πως ήρθε η στιγμή να μην είναι πια μόνη
μα τη μορφή της γρήγορα η νύχτα αφομοιώνει
και χάνεται μαζί μ’ αυτήν, ποτέ όμως δεν ξεχνιέται
πάντα θα βρίσκεται εκεί μες στης αυγής το χρώμα
στο γαλανό του ουρανού, στης θάλασσας το στρώμα
στης μέρας το τελείωμα η εικόνα της θα γεννιέται
καθώς η νύχτα μοναξιά και σκότος θα απλώνει



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
κώστας νησιώτης
08-09-2008 @ 00:24
Αγαπημενε Ιππαρχε, το θάρρος που διακρίνω στο ποίημά σου είναι αυτό που μας λείπει πολλές φορές στη ζωη μας. Μιλώ περισσότερο για τον εαυτό μου, φυσικά. Οι στίχοι σου δηλώνουν την ομορφιά και την ενάργεια της ψυχής σου που δεν είναι μόνο ποιητική είναι βαθιά ανθρώπινη, ταπεινή και ανώτερη συνάμα. Το θεωρώ, και πάλι μιλώ για τον εαυτό μου, προνόμιο να σε εχω γνωρισει, και έχω την εντυπωση πως ότι και να συμβεί θα μπορώ να σε στηρίξω και ίσως να στηριχτώ πάνω σου.
Η αφιερωσή σου είναι μια ηλιαχτίδα ατόφια και ανεξίτηλη.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
κώστας νησιώτης
08-09-2008 @ 00:26
Επίσης άρχισα τις ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ.

Τα κειμενα είναι φορτισμενα, κατι για το οποίο ευθυνομαι αποκλειστικά. Ευχομαι να τα ανεχτείτε.
Ιππαρχος
08-09-2008 @ 00:27
Μιλάς και για τους δύο, φίλε μου, είναι τιμή μου να σε έχω γνωρίσει...
sofianaxos
08-09-2008 @ 00:29
Και η ψυχή για μια φορά ακόμα ξεγελιέται!!!!!!!!!

Υπέροχο ::up.:: ::up.::

Καλημέρα Καλή βδομάδα Δημήτρη
Spartinos
08-09-2008 @ 00:36
Υπεροχο!!!!
καλημερα
Xωρολάτρης
08-09-2008 @ 00:47
Πανέμορφο..όλο..του αξίζει!
φραγκοσυριανος
08-09-2008 @ 01:41
Οι θύμισες θεριεύουνε και κατακτούν το σώμα

και η ψυχή για μια φορά ακόμα ξεγελιέται

νιώθει πως ήρθε η στιγμή να μην είναι πια μόνη

μα τη μορφή της γρήγορα η νύχτα αφομοιώνει

και χάνεται μαζί μ’ αυτήν, ποτέ όμως δεν ξεχνιέται

πάντα θα βρίσκεται εκεί μες στης αυγής το χρώμα

στο γαλανό του ουρανού, στης θάλασσας το στρώμα

στης μέρας το τελείωμα η εικόνα της θα γεννιέται

καθώς η νύχτα μοναξιά και σκότος θα απλώνει


::up.:: ::theos.:: ::up.::
peiraiotissa
08-09-2008 @ 01:48
Ποιότητα στο έπακρον!!!!! ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
08-09-2008 @ 03:28
υπεροχος οπως παντα
χρηστος καραμανος
08-09-2008 @ 04:01
Οι θύμισες θεριεύουνε και κατακτούν το σώμα

και η ψυχή για μια φορά ακόμα ξεγελιέται

νιώθει πως ήρθε η στιγμή να μην είναι πια μόνη

μα τη μορφή της γρήγορα η νύχτα αφομοιώνει

και χάνεται μαζί μ’ αυτήν, ποτέ όμως δεν ξεχνιέται

πάντα θα βρίσκεται εκεί μες στης αυγής το χρώμα

στο γαλανό του ουρανού, στης θάλασσας το στρώμα

στης μέρας το τελείωμα η εικόνα της θα γεννιέται

καθώς η νύχτα μοναξιά και σκότος θα απλώνει
ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!! ::up.:: ::up.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
08-09-2008 @ 06:05
αντιγράφω τον Χωρολάτρη.
Πανέμορφο..όλο..του αξίζει!
tinios
08-09-2008 @ 06:17
Εξαιρετική αφιέρωση, σε έναν εξαιρετικό άνθρωπο!!
Nefeligeretis
08-09-2008 @ 06:56
Είναι κάποιες αξίες ανεκτίμητες, ζυμωμένες με αέρα Αιγαιοπελαγίτικο...
Μπράβο Δημήτρη!
Flake
08-09-2008 @ 07:01
Είκόνες ξεπετιόνται μέσα από το ποίημα σου Ιππαρχε ::yes.::
Ουτοπία
08-09-2008 @ 09:17
Σαγηνευτική η ομορφιά της θλίψης σου.
Helene52
08-09-2008 @ 11:31
Υπέροχη αφιέρωση όσο και ο αποδέκτης του !!!!
Μπράβο !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
nirbana
08-09-2008 @ 13:24
μπράβο Δημήτρη ,υπέροχο και η αφιέρωση... ::hug.::
Celestia
08-09-2008 @ 13:38
Μαφευτικο! ::theos.::
Celestia
08-09-2008 @ 13:38
Μαγευτικο! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο