| |
Η τελευταία μου θάλασσα
δεν σταματά εκεί
που τελειώνει ο ουρανός.
Πλέει παραπέρα,
στροβιλίζεται
με τις πιο κόκκινες αυγές
και μέσα από τα χείλη της
στο στόμα μου χύνει,
τις ηδονές
σαν υγρές λέξεις,
σαν ζεστές υγρές σιωπές.
Δέν την λησμονώ
σαν δεν φτάνει η ματία μου
την αμμουδιά της.
Νοσταλγώ,περιμένω μονάχα
να γυρίσει,κουβαλώντας
ονείρα και επιθυμίες,
μυρωδιές και αρώματα.
Να με μεθύσει
με λαμπερό,
βρόμικο χάδι.
Τα πιο βαθειά μου όνειρα
να ξεθάψει,
λαίμαργα να τα ρουφήξει
και να τα φτύσει στους ουρανούς.
Η τελευταία μου θάλασσα
μέσα της να με πνίξει
και με δύναμη να με ξεβράσει
αφού πρώτα μου χαρίσει
το πιό γλυκό χάδι
που σέρνει ξοπίσω της
κάθε φορά,που γυρίζει.
Οταν κοπάζει ο Βορειάς
και γαλήνια απλώνεται,
εγώ,
να πλέω αέρινα
στην οσμή της σιωπής της,
να λιώνει ο Νούς μου
απο την αλμύρα της.
Η τελευταία μου θάλασσα
σταματά
εκεί που τελειώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
