Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131467 Τραγούδια, 269609 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αγαπη μου
 
Καθώς ξημέρωνε η αυγή με το στερέωμα όλο καλυμμένο
Ξυπνούσε κι η ψυχή νοσταλγική,ρημάδι αραχνιασμένο
Περίμενα τη σημερινή γιορτή μα τρέμω μην τάχα σφάλω
Και γίνω του σατανά συνέργεια ταχτική,το θάνατο να ψάλω

Αισθάνομαι απειλιτικιά του Θεού μου την κατάρα
Γονατιστής κι απόβλητος προσμένω μύνημα μ’αντάρα
Μα λέω να στήσω πανήγυρη ευλαβή κι ιερουργία
Τον έρωτα που τάραξε τα σπλάχνα μου τον θέλω ευλογία

Γένος κι αν είμαι ανθρώπων ,απο τη γέννηση μου μισερό
Θηριώδες υποκείμενο,βδέλυγμα της σκοτεινιάς σιχαμερό
Δεν μετανιώνω που άνομα σ’αγάπησα μ’αγάπη καταιγίδα
Που δίχως τύψη,τη σκιά σου ακολουθώ σα μαύρη νυχτερίδα

Δεν μετανιώνω που τη ζωή στην κόλαση την έχω πεταμένη
Που τηνε νιώθω μονάχά στη νοσταλγία σου δεμένη
Ας ήταν με τους στίχους μους να σου τη χάριζα ψυχή μου
Ας ηταν να σε γνώριζα παιδί και νάσουν στο τραγούδι η πνοή μου

Πως ,πες μου πως να πληρώσω,στην έκσταση λατρείας φόρους
Πως να διαβώ με τόσους καυμούς σε δρόμους οραματοφόρους
Ως πότε ,ως πότε πια θα κρύβομαι απο τα μάτια όλου του κόσμου
Να καρτερώ τον έρωτα κι ας είναι αγαπημένη ο θανατός μου




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
utterly sweet
13-09-2008 @ 02:28
Γένος κι αν είμαι ανθρώπων ,απο τη γέννηση μου μισερό
Θηριώδες υποκείμενο,βδέλυγμα της σκοτεινιάς σιχαμερό
Δεν μετανιώνω που άνομα σ’αγάπησα μ’αγάπη καταιγίδα
Που δίχως τύψη,τη σκιά σου ακολουθώ σα μαύρη νυχτερίδα

Αντη μου το κρατάω αυτό το τετράστιχο...είναι υπέροχο! ::up.::
κώστας νησιώτης
13-09-2008 @ 02:34
ξερω οτι δεν πρωτοτυπώ λέγοντας οτι η τελευταία στροφή μαρέσει καλύτερα. Αφου μαρέσει, πως να το κάνουμε;
armenisths
13-09-2008 @ 02:41
Δεν μετανιώνω που τη ζωή στην κόλαση την έχω πεταμένη
Που τηνε νιώθω μονάχά στη νοσταλγία σου δεμένη
Ας ήταν με τους στίχους μους να σου τη χάριζα ψυχή μου
Ας να σε γνώριζα παιδί και νάσουν στο τραγούδι η πνοή μου


ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΝΤΗ ΓΡΑΦΕΙΣ ... ΓΡΑΦΕΙΣ.... ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Ιππαρχος
13-09-2008 @ 03:14
Μεγαλείο είσαι Άντη μου!
zennoula
13-09-2008 @ 05:23
::hug.:: ::up.:: ::up.::

απλα μπραβο σου
aliki
13-09-2008 @ 08:27
Αισθάνομαι απειλιτικιά του Θεού μου την κατάρα
Γονατιστής κι απόβλητος προσμένω μύνημα μ’αντάρα
Μα λέω να στήσω πανήγυρη ευλαβή κι ιερουργία
Τον έρωτα που τάραξε τα σπλάχνα μου τον θέλω ευλογία


::up.:: ::angel.::
**Ηώς**
14-09-2008 @ 00:00
Άντη είναι πολύ ωραίο.
την καλημέρα μου
χρηστος καραμανος
14-09-2008 @ 01:15
Καθώς ξημέρωνε η αυγή με το στερέωμα όλο καλυμμένο
Ξυπνούσε κι η ψυχή νοσταλγική,ρημάδι αραχνιασμένο
Περίμενα τη σημερινή γιορτή μα τρέμω μην τάχα σφάλω
Και γίνω του σατανά συνέργεια ταχτική,το θάνατο να ψάλω
ΑΝΤΗ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
14-09-2008 @ 03:22
Τέλειο Άντη ::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο