| |
Σένα σπίτι πού ζουν φαντάσματα
Σένα σπίτι που ζουν φαντάσματα και αναμνήσεις
Σένα σπίτι που πότε δεν πρόκειται να γυρίσεις
Κλειστά παράθυρα κλειστές κουρτίνες άσχημες μνήμες
Αχ πόσο με πονά η απουσία σου τόσους μήνες
με τα κορίτσια της νύχτας της ώρες μου περνώ
το πόσο μου λείπεις να με κάνουν να ξεχνώ
το ποσό άδικα μου φέρθηκες μαζί τους συζητάω
παρηγοριά από τα κορίτσια της νύχτας ζητάω
κάθε βράδυ με τα κορίτσια της νύχτας τις ώρες μου περνώ
και ζητώ μέσα στο πιοτό την κάθε μου σκέψη να ξεχνώ
μέχρι ναρθεί το πρωί και ο Ήλιος να φωτίσει
και στο σπίτι στα φαντάσματα η σκέψη να γυρίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
