| |
Ξαπόστασε τη σκέψη σου και ξάπλωσε στον ίσκιο σου
κι αν ήταν το ταξίδι μακρινό, γεμάτο με εικόνες
η σιωπή είναι η πιο ακριβή αφορμή για να ξεπλύνει τις πληγές σου
Μα μην φοβάσαι την βροχή, επίτειδες ξεκίνησε, να σου κρατάει συντροφιά
να σου μιλάει σα παιδί που το γνωρίζεις απο παλιά
Και στο σκοτάδι που ξυπνά και στην μεριά του ίσκιου σου περνά
διηγήσου τα κομμάτια που σε φέρανε εδώ
και μην λυπάσαι αν τους λύπει λιγάκι συνοχή
θα τα ενώσει η βροχή
Και γω σαν άστρο που ξενύχτισε και χάθηκε στη γη
θα σε ακούω σιωπηλό, θα σου φωτίζω τα κομμάτια
και θα εύχομαι να ναι το φως μου απαλό
να σε κοιμίσω στις εικόνες σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
