maria_sketo
19-09-2008 @ 12:50 | Και είναι άφωνες
οι στιγμές
που καρτεράνε
την ολοκλήρωσή τους
και οραματίζονται
τη χρησιμότητά τους
όταν αλόγιστα
ακουμπάμε με τα χέρια
το αύριο
και το σπρώχνουμε
μακριά μας.
::up.:: ::up.:: | |
iokasth
19-09-2008 @ 13:28 | Σωστά, και το σπρωχνουμε μακριά μας.
Πολύ ωραίο!!
Ν. | |
heardline
19-09-2008 @ 13:46 | Μαζί με την Ιοκάστη και εγώ, συμφωνώ με την ιδέα σου για το αύριο, ότι αλόγιστα το χάνουμε.
Καλή νύχτα Δήμητρα, εύχομαι να έχεις ενα αύριο καλύτερο από το σήμερα και το χτές και στην προσωπική ζωή σου και στην ποιητική εδώ μέσα! | |
georgeabout
21-09-2008 @ 05:51 | Πάθη που άφησαν
την ακεραιότητα
να προσπεράσει
χωρίς να της επιτρέψουν
να αφήσει το στίγμα της
υπαρκτή λοιπον η ακεραιότητα παροτι που δεν κάνει εμφανίσεις.
Υπέροχο!
Καλησπέρα Δήμητρα
::smile.:: | |
Mastermind
23-09-2008 @ 20:31 | ::love.:: ::love.:: ::rock.::
Τους την παίξαμε αυτών των στιγμών ε? Με ποιο δικαίωμα ζητάνε οτιδήποτε?! | |
 |
