| |
Βιώνω την κατάρρευση.
Όχι εμού του ιδίου,
αλλά των άλλοτε ιδανικών και στέρεών μου πεποιθήσεων
έτσι ως κατανοώ μέρα με την ημέρα
πως ό,τι θεωρούμε απαρασάλευτο τη μια
την άλλη –απότομα θαρρείς- σε φονική μεταμορφώνεται
κινούμενη άμμο
Μα δεν μπορεί.
Κάτι θα υπάρχει σταθερό για να πιαστώ
κάτι πολύ πιο στέρεο απ’ τα μαλλιά του ανέμου
απ’ όπου τώρα κρεμασμένος μετεωρίζομαι.
κι ευελπιστώ πως σύντομα,
μέσα από τη σοφία που μου χαρίζει απλόχερα ο καιρός,
ή θα το βρω και θα σωθώ
ή πια δε θα με νοιάζει
Βιώνω την εξολόθρευση.
Όχι εμού του ιδίου
μα των παιδιών που ανάθρεψα στα σπλάχνα μου
και που έκανα άλλοτε γι’ αυτά
μάταια όνειρα άνδρωσης,
έτσι ως κατανοώ μέρα με την ημε΄ρα
πως ότι θεωρούμε αυτονόητο τη μια
την άλλη-απότομα θαρρείς- μεταμορφώνεται
σ’ άγραφο γρίφο αναπάντητο…
Μα δεν μπορεί.
Κάπου, σε κάποιο κίονα ψηλό
θα αναπαύεται νωχελικά μια σφίγγα
που γενναιόδωρα θα δίνει πια απαντήσεις
βαριεστημένη απ’ την πληθώρα που έθετε
-άλλοτε- αινιγμάτων…
Κι ευελπιστώ πως σύντομα,
μέσα από τη σοφία που μου χαρίζει απλόχερα ο καιρός
ή θα τη βρω να ερμηνευτώ
ή πια δε θα με νοιάζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
