| |
Με δυο ελπίδες νέας τεχνολογίας σε έψαξα
έχοντας πειστεί, από τα βήματά σου, ότι υπήρξες
ότι ήσουν κάπου εκεί
μέσα στους πίνακες της βιτρίνας μου
μέσα στις δουλειές μου
καθάριζες τα τζάμια για να μπει το φως ανάμεσά μας
και ύστερα τα σπασες, σαν να ήταν όρια
Και φύσηξε
Και λικνιστήκαμε ταυτόχρονα, για λίγο,
όπως τα φύκια
στους ρυθμούς και αυτής της εποχής
Όμως η σκόνη που σήκωσαν τα ρεύματα του ανέμου
από τις πλάτες μας
θόλωσε τα πεδία, με σκέψεις και με χρόνια
Έφυγα από δίπλα σου χωρίς να ακούσω όλα αυτά
που ήθελες να πεις , να τα φωνάξεις
και θα είναι κατόρθωμα αν δεν ξανανιώσω τύψεις
μέσα στις επόμενες δεκατέσσερις στιγμές της ζωής μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
