| |
Πόσο δεν άλλαξα πολύ, πόσο μου μοιάζω
στις σκέψεις και στις προσδοκίες και στα όνειρα!
σαν να μην πέρασε ποτέ από πάνω μου
ούτε η παραμικρή ματαίωση
σαν να μην συναντήθηκα ποτέ με το τετελεσμένο…
και τόσο είναι δυνατή ετούτη η αίσθηση
που κάποιες απ’ τις παρελθούσες μου στιγμές
είναι σαν να μην τις έχω ζήσει ακόμη
και νιώθω ένα μυρμήγκιασμα
πολλές φορές στις φλέβες
σαν από ολοκαίνουριο να πλημμυρίζουν αίμα
ή σαν να με αγγίζει για ολόπρωτη φορά ερωτικά
αφή γυναίκεια…
πόσο δεν άλλαξα πολύ , πόσο μου μοιάζω
στις σκέψεις και στις προσδοκίες και στα όνειρα!
παρά το φαινομενικό γήρασμα του προσώπου
παρά το βάθος όπου αποσύρονται
μέρα με τη μέρα οι κόρες των ματιών μου...
αντίφαση; Ίσως :
να ξέρω πως γερνώ ανεπίστρεπτα
αλλά να μην το νιώθω
κι αυτός είναι για με, ο ηγεμόνας φόβος:
μην τύχει και περάσω κάποια μέρα
απ’ τη συνειδητοποίηση…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
