| |
δεν σου αξιζουν τα φωτεινα
δωρα του απειρου που κουβαλαω
στα αδεια οραματα τα μακρινα
γερο αχαριστε σε παραταω"
κι οπως κουβεντα σκαει τον τρομο
και τυρανναει την μοναξια του
φωνες ηχουνε απο τον δρομο
και τον τραβανε στα συγκαλα του
μερα που πεφτει και ξημερωνει
διωχνει της νυχτας τους εφιαλτες
ονειρο να ταν που σε σκοτωνει
και σε κερναει σ αγριες φακες
φτυνει ο Τζερονιμο τα δυο του χερια
ξινει τ αρχιδια να χει προστατη
ενα τσεκουρι και δυο μαχαιρια
σπρωχνει και πεφτει απ το κρεβατι
τρυπιος μανδυας που τον φοραει
τα δαχτυλιδια του μεσα βαλμενα
βγαινει απ την πορτα και περπαταει
μην δει το φως ,μη δει κανενα
στενο στενο και στα κλεφτα
μεχρι τη τεντα με τα θηρια
για ενα ψωμι και τα λεφτα
περνει το δραμα αυτο στα αστεια
σ ενα κλουβι στα σκοτεινα
μεσα στην ναρκη παραμιλαει
πεφτει η κουρτινα και αρχινα
περναει ο κοσμος και τον κοιταει
λυκους στο στομα λεει να φιλα
και να παιδευει τ αγρια κτηνη
πανω του η μασκα χαμογελα
μα η φλογα μεσα του ολο και σβηνει
μ ενα μαστιγιο να ευλογα
τα εκπληκτα ματια των θαρραλεων
και ως τα μεσανυχτα μεσα αργα
τερας να ντυνεται και ο ιδιος λεων
δοντια να βγαζει τα μυτερα
και να του τρεχουνε σαλια για αιμα
ν ακου τσακαλια λυπητερα
και να αλλζει παλι το δερμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
