| |
Δυό περιστέρια κράτησαν σφιχτά τα δυό μου χέρια
Ο κόσμος έμειν’ άναυδος. Βουβάθηκαν οι ήχοι.
Είπαν πως τα φιλιά δεν ξεγλιστρούν σαν χέλια
Πως σαν γελάσω το χλωμό φεγγάρι θα ροδίσει
Κακό δε βγήκε μέχρι τώρα από μιά λέξη
Ίσως τ’ αστέρια αγαπούν με την καρδιά τους
Όταν σου δώσω να με πιείς θα με καλησπερίσεις
Σαν ξεκινήσω την γιορτή θα ντραπούν οι αμφιβολίες
Πέτρες πετούν όσοι τυχαία να ζουν φοβούνται
Κι όσοι αγκαλιές μεγάλες έχουν, αγκαλιάζουν
Μέλλον προχώρα, σαν με δεις θα με γνωρίσεις
Μεσ’ στις φωτιές θα καίγομαι, όσο πολύ το θέλω
Και στον βυθό της θάλασσας βαθειά θα αναπνέω
Απόψε είδα όνειρο - τι όνειρο! - πως με φιλούσες
Ήταν τα χείλη σου κελιά, με φύλακες τα μάτια
Σάββατο κι έρχομαι ξανά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
