Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131559 Τραγούδια, 269639 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αγάπη ακόμα
 
Κοιτάζεις το ρολόϊ σου.
Η ματιά σου εκτινάσσεται
στο άπειρο αναζητώντας.
Η σκέψη σου προχωράει
από σκιά σε σκιά
να ενωθεί με το τώρα.
Υστερα η άφιξη,
η υποδοχή,
ο ασπασμός.
Τα μάτια σου
γαλάζια θάλασσα,
αμετάβλητα.
Το χαμόγελο σου γνώριμο
πάντα μελαγχολικό.
Συνήθιζα
την απουσία σου,
συνήθιζα
να υπάρχω σε μια διαίσθηση,
όταν οι σκέψεις επαναστατούσαν
ή πέθαιναν.
Η απόσταση αποσυνθέτει
τους δεσμούς, τις επιθυμίες,
πληθαίνει την ησυχία.
Ετούτη η χαρά
ήταν κάποτε εδώ,
δική μας,
έμεινε πίσω, μακρυά
αφαιρέθηκε από τα πρόσωπα μας.
Ο άνεμος μοιρολογεί
με γλώσσα μυστική,
μια βαριά σιωπή επικρατεί.
Η νύχτα ψιθυρίζει
πως,
η αγάπη είναι ένα αστέρι
που χρειάζεται ουρανό.
Αλήθεια πώς
στένεψε ο κόσμος,
πού κάποτε αγαπήσαμε!
Η θλίψη πώς άφησε
τα σκοτεινά της χρώματα!
Μία πανδαισία λύπης
μας βαραίνει
πάνω από τη μνήμη
και ύστερα τίποτα.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 25
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
Celestia
04-10-2008 @ 14:26
Καλωσορισες Κώστα! ::hug.::
Μου έλειψε η υπεροχη γραφη σου! ::kiss.:: ::theos.::
sofianaxos
04-10-2008 @ 14:27
Πολύ δυνατό!!!!!!

Μ αρέσει πολύ η γραφή σου

Καλησπέρα
Xωρολάτρης
04-10-2008 @ 14:28
Σιγά σιγά,δειλά δειλά ,πιάνεις ποιητά μου τα κομμάτια ενός τεραστίου εύρους ζωής που περιλαμβάνει κομμάτια από το παρελθόν μέχρι το μέλλον.Μνήμες με αισθήσεις ανακατώνονται γλυκά μέσα σ αυτό το ταξίδι..Απουσία!..Απουσία!Αναίτια στιγμές υπήρξαν σε λάθος τόπο ή με λάθος φορά από κει που θα πρεπε κανονικά να ταν..Απουσία!Το άπειρο της νυκτός πιο παρέκει συμπαραστέκει δείχνοντας τα αστέρια....Απουσία!.Σκοτάδια από λύπη πυκνώνουν από πάνω και μετά μια διάφανη καθοριστική βροχή καθαρίζει το τοπίο του επιτέλους μυαλού ..δυστυχως απουσία και πάλι..Τίποτα!
Εξαιρετικός ..Απολαυστικος Υπέροχος!
νετη541
04-10-2008 @ 14:35
.... ξημερώνει Κυριακή....κι επέστρεψες....
Helene52
04-10-2008 @ 14:48

Ανανεωμένος , ξεκούραστος αλλά ως συνήθως απολαυστικός και υπέροχος !!!!!
Καλώς ήρθες Κώστα !!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::
dimi.gr
04-10-2008 @ 14:55
Υπέροχο, με την απουσία που πάντα προϋποθέτει την ύπαρξη μιας παρουσίας. Και αυτό το μελαγχολικό, γλυκό κενό που νιώθουμε διαβάζοντας τους στίχους σου!
Καλημέρα ::yes.::
Ιχνηλάτης
04-10-2008 @ 21:02
Την ώρα που το διάβαζα, άρχισε μια μπόρα!
Βροχή με δυνατό αέρα. (Χάλασαν τα σχέδια των θηρευτών).
Βροντηξε και άσταψε το κειμενό σου Nefeligereta μου!!
(Δημήτρης ο Νταλαρόβιος). ::up.::
armenisths
04-10-2008 @ 22:20
φιλε καλως σε... αλλο ενα δυνατο κομματι στη συλλογη σου... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Amersa K
04-10-2008 @ 23:33
Κύριε Ποιητή μου, πολύ μου ήρεσεν... ::love.::
**Ηώς**
04-10-2008 @ 23:47
Η απόσταση αποσυνθέτει
τους δεσμούς, τις επιθυμίες,
πληθαίνει την ησυχία.
ΠΟΣΟ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Συνήθιζα
την απουσία σου,
συνήθιζα
να υπάρχω σε μια διαίσθηση,
όταν οι σκέψεις επαναστατούσαν
ή πέθαιναν. καλη σου μερα κωστη!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Γιώργος Θαλάσσης
05-10-2008 @ 01:51
εξαιρετικο μπραβο
καλως ηρθες και καλως εγραψες
oneirodromio
05-10-2008 @ 02:02
Η νύχτα ψιθυρίζει
πως,
η αγάπη είναι ένα αστέρι
που χρειάζεται ουρανό

Καταπληκτικο!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
κώστας νησιώτης
05-10-2008 @ 02:04
Κωστα μου είναι έξοχο το ποιημα σου και ακρως επικαιρο
panta smile
05-10-2008 @ 02:13
apsogo kwsta!!!!!!!!!!!
h apostash kapoies fores einai giorth k kapoies ateleiwth siwph..
arkei na exeis dynamh na thn antexeis!
::yes.:: ::theos.::
Mικρουλι
05-10-2008 @ 02:15
Καλημερα Κωστα ειναι Υπεροχο!! Μπραβο!!
::up.:: ::yes.:: ::up.::
swordfish
05-10-2008 @ 04:21
΄Εχεις ένα ιδιαίτερο ήρεμο, γλυκό και παραστατικό τρόπο να λες τα πάντα! Καλό χειμώνα Κώστα! ::up.:: ::up.::
sweet kitty
05-10-2008 @ 05:31
πραγματικα υπεροχο!!! ::up.:: ::up.::
rosestar
05-10-2008 @ 05:57
Η απόσταση αποσυνθέτει
τους δεσμούς, τις επιθυμίες,
πληθαίνει την ησυχία.

ακριβώς!!!!!! ::huh.:: ::up.::
isidora
05-10-2008 @ 08:04
Η απόσταση αποσυνθέτει
τους δεσμούς, τις επιθυμίες,
πληθαίνει την ησυχία.
Ετούτη η χαρά
ήταν κάποτε εδώ,
δική μας,
έμεινε πίσω, μακρυά
αφαιρέθηκε από τα πρόσωπα μας.
Ο άνεμος μοιρολογεί
με γλώσσα μυστική,
μια βαριά σιωπή επικρατεί.
Η νύχτα ψιθυρίζει
πως,
η αγάπη είναι ένα αστέρι
που χρειάζεται ουρανό,
Αλήθεια πώς
στένεψε ο κόσμος,
πού κάποτε αγαπήσαμε!
Η θλίψη πώς άφησε
τα σκοτεινά της χρώματα!
Μία πανδαισία λύπης
μας βαραίνει
πάνω από τη μνήμη
και ύστερα τίποτα.

πλημμυρισμένο από μια τρυφερή μελαγχολία ::hug.::
zennoula
05-10-2008 @ 08:57
::hug.:: ::yes.:: ::yes.::

γεια σου κωστη
υπεροχο
Flake
05-10-2008 @ 11:02
καλω μας όρισες πάλι οι ολιγοήμερες διακοπές σου έκαναν καλό αν κρίνω από το ποιημα
TAS
05-10-2008 @ 13:46
Αλήθεια είναι, Κώστα...στένεψε ο κόσμος, πού κάποτε αγαπήσαμε..γι αυτό κι αυτή η πανδαισία λύπης που μας βαραίνει και θα βαραίνει τον κόσμο . . .Όσο θα υπάρχει κόσμος . .
justawoman
05-10-2008 @ 16:50
::love.::
Μελής
05-10-2008 @ 17:34
Συνήθιζα
την απουσία σου,
συνήθιζα
να υπάρχω σε μια διαίσθηση,
όταν οι σκέψεις επαναστατούσαν
ή πέθαιναν.


το κρατάω αυτό γιατί είναι η ύστατη αρχή της επιβίωσης
peiraiotissa
06-10-2008 @ 07:35
Αλήθεια πώς
στένεψε ο κόσμος,
πού κάποτε αγαπήσαμε

τέλειο Κώστα....τέλεια ερωτικό!!!!! ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο