| |
Είχα όνειρα, στιγμές μιας ζωής, παράλυτα τώρα
Είχα ελπίδες, σα σταγόνες νερού, σαν όμορφα τυλιγμένα δώρα
Μη ζαλιστείς στα φώτα
Μη ξεχαστείς στο δωμάτιο όπου πίνει η παράνοια τον ιδρώτα
Αυτά φωνάζατε σαν ο χρόνος με έδειξε
Και μόνο γελάσατε όταν με έφτυσε
Είχα καρδιά, ήχο για συντροφιά στη σιωπή, σώπασε τώρα
Είχα χαμόγελο, σα φτερούγισμα πουλιού, σαν απρόσμενη καλοκαιρινή μπόρα
Μη μιλάς στο σκοτάδι
Μη χτυπάς όποιο κουδούνι δεις να γράφει χάδι
Αυτά ψιθυρίζατε σαν ο καιρός μ’ έπνιγε
Και μόνο μ’ αγκαλιάσατε όταν αυτός έφυγε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
