Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Συνομιλια Με Τον Γιωργο Σαρανταρη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130461 Τραγούδια, 269384 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Συνομιλια Με Τον Γιωργο Σαρανταρη
 
Κυλιόταν ο ιδρώτας
στις παλάμες, στα μέτωπα, στα γέλια.
Μα πως είναι δυνατόν;
Άκου στα γέλια!
Με τέτοιο θέαμα της ανθρωπότητας
τα χείλη θέλουν πολύ κόπο
έστω να χαμογελάσουν.


Γιάννης Σμίχελης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

στίγμα
 
TAS
09-10-2008 @ 13:46
Ένας ουρανός ανασαίνει για σας,
ματάκια μου,
τώρα που απομείνατε ορφανά
από κάθε καημό,
και αγκαλιάζετε μονάχα ένα χρώμα
(Πνοή.Γ.Σαραντάρης.)
**Ηώς**
09-10-2008 @ 13:49
Με τέτοιο θέαμα της ανθρωπότητας
τα χείλη θέλουν πολύ κόπο
έστω να χαμογελάσουν.
ΜΠΡΑΒΟ! ::yes.:: ::yes.::
Μελής
09-10-2008 @ 13:52
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

" ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ"

Κάθεσαι και βλέπεις τα δέντρα
Από σένα δεν εξαρτάται τίποτα
Μπορεί και να εξαρτώνται τα πάντα

Περνάς μέσα στη θύελλα
Ντυμένος τα πράματα

Η χλόη βαριέται ή ξυπνά;

Ανοίγονται τα μάτια σου
Ανοίγεται το στόμα σου
Ρουφάς τον άνεμο
Και περπατάς
Σαν να ήσουνα στοιχείο
Ατελεύτητο
Της πλάσης
Σαν να ήσουνα φωτιά


Το αγαπημένο μου
oneirodromio
09-10-2008 @ 14:13
Περνάς μέσα στη θύελλα
Ντυμένος τα πράματα !!!!!!!!!
Μελής
09-10-2008 @ 15:06
εγώ ντύνομαι το παρακάτω

Σαν να ήσουνα στοιχείο
Ατελεύτητο
Της πλάσης
Σαν να ήσουνα φωτιά
armenisths
09-10-2008 @ 16:15
Με τέτοιο θέαμα της ανθρωπότητας
τα χείλη θέλουν πολύ κόπο
έστω να χαμογελάσουν.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
agrafos
09-10-2008 @ 21:53
panta ευαισθητος ::up.:: ::up.::
velico
09-10-2008 @ 22:24
μεγάλη αλήθεια! ::yes.::
KTiNoS
09-10-2008 @ 22:48
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΙΗΤΕΣ
Δεν είμαστε ποιητές
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους
Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
Και στη σκόνη του καιρού
Σημαίνει πως φοβόμαστε
Και η ζωή μας έγινε ξένη
Ο θάνατος βραχνάς.
Ναταλία...
11-08-2010 @ 03:04
Με τέτοιο θέαμα της ανθρωπότητας
τα χείλη θέλουν πολύ κόπο
έστω να χαμογελάσουν.

::up.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο