| |
[color=fuchsia][B]ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ.[/B][/color]
[B] [color=purple]Ο Έρικ ήταν πάντα ένας μοναχικός και θλιμμένος νέος,που ζούσε σ'ένα αυτοκρατορικό κάστρο των προγόνων του, που του έμεινε ως κληρονομιά,κάπου στη νότια Αγγλία.Το κάστρο χρονολογούταν από το 1750,όπου έζησαν πολλές γενεές.Ήταν πελώριο και χρειάστηκαν 30 χρόνια να χτιστεί με μόλις 30 εργάτες που τους είχαν αγοράσει απ΄ένα σκλαβοπάζαρο.Δούλευαν νυχθημερόν μεταφέροντας από μακρινά μεταλλεία πάντος είδους πέτρας με κάτι σακατεμένα καροτσάκια.Οι εξωτερικοί χώροι αυτού του μεγαλείου ήταν φτιαγμένοι από σχιστόλιθο,αλλά οι εσωτερικοί από χρυσό,αμέθυστο και ρουμπίνι.
Υπηρέτες,αυλικοί,σύμβουλοι του βασιλιά και ένα σωρό ειδικότητες ζούσαν μέσα στο κάστρο.Ο Έρικ ένιωθε εγκλωβισμένος στο χρυσό του κλουβί και ήθελε να βγάλει φτερά και να πετάξει μακρυά.Να ζήσει ελεύθερος,να γευτεί τη ζωή και να πάψει να ζει υπακούοντας σε ξύλινους κανόνες.Ένιωθε απαίσια όταν αναλογιζόταν ότι χρόνια πολλά πριν, κάποιοι έδωσαν το αίμα τους και πέθαναν ως σκλάβοι,για να ζει εκείνος στην χλιδή.Απορροφημένος από την ελληνική μυθολογία και το μυθικό άτι Πήγασος ευχήθηκε να γινόταν αληθινός και να ζωντάνευε από τους παπύρους,ανοίγοντάς του την πόρτα για την ελευθερία.Έτσι ένα βράδυ ξαφνικά,άνοιξε το βαρύ παραθύρι του από ένα δυνατό φύσημα του ανέμου και μέσα στο φως του φεγγαριού είδε μια αλογίσια μορφή να ξεπροβάλλει με ολόλευκα φτερά.Η χαίτη και η ουρά του Πήγασου ανέμιζαν και με μια αγγελική φωνή τον προσκαλούσε στο μαγικό του ταξίδι.Μ'ενα σάλτο μικρός Έρικ ανέβηκε στη ράχη του αλόγου και εκείνο χλιμίντρησε γεμάτο υπερηφάνεια.Ταξίδευαν όλη τη νύχτα σε μέρη άγνωστα και μακρινά, έφτασαν ως το διάστημα και ανακάλυψαν ξεχασμένους πλανήτες.Τη μέρα έμπαιναν μέσα στον ήλιο και διάβαζαν τα κρύφια μυστικά του.Δεν καίγονταν,δεν έλιωναν όπως το ατσάλι.Πρώτη του φορά ο Έρικ χαιρόταν αληθινά.
Μα ξαφνικά ο Πήγασος αδυνατούσε,γινόταν ολοένα και αδύναμος,έχανε τη λάμψη του και γινόταν σαν ολόγραμμα,μια οφθαλμαπάτη.Ο Έρικ άρχισε να χάνει ύψος,να πέφτει και να αναζητά τον Πήγασο να τον σώσει,να μην πέσει στο κενό,να μην σκοτωθεί! Μα εκείνος δεν τον άκουγε πια,χανόταν μες το φεγγαρόφωτο που εμφανίστηκε και ο μικρός πρίγκηπας ξύπνησε στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού του.Τα δάκρυα,ο ιδρώτας,η αγωνία,τα όνειρα,η περιπέτεια,η συγκίνηση έβρεξαν τον πάπυρο που βρισκόταν ανοιχτός στο πουπουλένιο του μαξιλάρι.
Τότε εξομολογήθηκε κάτι στον εαυτό του : [B]"Μπορεί να έκανα μια βουτιά στο όνειρο,να ήταν απατηλό,ο Πήγασος ουτοπικός,αλλά ένιωσα συναισθήματα αληθινά που δεν γεύτηκα ποτέ στον ξύπνιο μου. [I][B]Σκέφτομαι,άρα υπάρχω και συνεχίζω να ελπίζω και να προχωρώ. Δεν μπορεί κανείς να μπει και να σβήσει τα όνειρά μου! Μόνο εγώ .Αλλά κουράστηκα και μ'αυτά,γιατί ξεγελώ τον εαυτό μου και οι πληγές μέσα μου μεγαλώνουν ! [/B][/color][/B]
[color=fuchsia]Μέσα σε κάθε παραμύθι θα συναντήσεις και ένα πρόσωπο που θα απεικονίζει εσένα...
[B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 23 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
