| |
[Στη μνήμη του Γερμανού εκείνου στρατιώτη που πριν 64 χρόνια με κίνδυνο της ζωής του έσωσε μια μέρα σαν κι αυτή την πόλη της Λαμίας απο μια μαζική σφαγή]
Οχτώβρης του 1944. Οι Γερμανοί υποχωρούν άτακτα από την πόλη της Λαμίας, το νέο διαδίδεται σαν φωτιά από την μία άκρη της πόλης στην άλλη. Κανείς δε λέει να το πιστέψει κι όμως είναι μια αλήθεια που όλη ήθελαν να την ακούσουν εδώ και τρία σχεδόν χρόνια.
Στο καφενείο του Φανούρη στην πλατεία της Μητρόπολης, ένα νέος παπάς κάθεται και παρακολουθεί τα γεγονότα σχεδόν φοβισμένος, σχεδόν ατάραχος, σχεδόν ξαναμένος κανείς δεν ξέρει τι γίνεται, από μπροστά του περνάει ο τρελός της πόλης, ο παλαβο-Θωμάς
-Θωμά τι έγινε; φωνάζει ο παπάς
-Παπά τρέχα οι Γερμανοί φεύγουν τα μαζεύουν και φεύγουν τώρα τώρα τους είδα πάνω από τα περιβόλια του κυρ-Γιάννη του Χρυσογιώργου έχουν μαζωχτεί και φεύγουν
-Θωμά τρέχα, φώναξε ο παπάς, τρέχα απάνω στον άγιο Λουκά, στην ενορία κόλα στην καμπάνα και μην αφήνεις μέχρι να σπάσει, είπε ο ιερέας χαρούμενος, τρέχα που σου λέω
και σηκώθηκε κι ο ίδιος να πάει να δει τι τρέχει καθώς την ίδια στιγμή από όλες τις γωνιές της πλατείας έτρεχε ο κόσμος προς το κέντρο.
Ο Θωμάς δεν περίμενε άλλη όρντινα, έτρεξε φορτσάτος τον ανήφορο που παει κατά τον άγιο Λουκά και στο δρόμο φώναζε, "Οι Γερμανοί φεύγουν, οι Γερμανοί φεύγουν !!!!"
Ο κόσμος βγήκε αναστατωμένος στα παράθυρα να δει τι γίνεται, δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως οι Γερμανοί ύστερα από τρία χρόνια τα μαζεύαν και φεύγαν !!
-Βρε Θωμά, φώναξε από τον μπαλκόνι μια γειτόνισσα, τι έγινε;;
-Φεύγουν, κυρά-Λένη, φεύγουν, πάω να χτυπίσω την καμπάνα στον άγιο Λουκά
-Μεγάλη η χάρη του αγίου, είπε η κυρά Λένη, μας λευτέρωσε !!! κι άρχισε να σταυροκοπιέται
Ο Θωμάς, έφτασε μετά από λίγο ασθμένοντας στο ξωκλήσακι του αγίου και κόλησε, όπως του είπε ο παπάς, απάνω στην καμπάνα και άρχησε να την χτυπάει σαν τρελός και να φωνάζει,
-Οι Γερμανοί φεύγουν, οι Γερμανοί φεύγουν !!!
Άξαφνα ακούστηκε μια ριπή. Τα μάτια του Θωμά στύλωσαν στο κενό. Το γλωσίδι της καμπάνας του έφυγε από τα χέρια.
-Οι Γερμανοί φεύγ... ήταν τα τελευταία του λόγια και έπεσε νεκρός.
Ξαφνικά η πολιτεία βουβάθηκε. Η καμπάνα βουβάθηκε. Ο κόσμος όλος βουβάθηκε.
Ο παπάς που έτρεχε προς το σπίτι του ακούγοντας μόνο τον ήχο της καμπάνας σταμάτησε για λίγο, Κατάλαβε. Δεν πρόλαβε να δακρίσει. Δεν έπρεπε να δακρίσει. Όλοι κατάλαβαν μα κανένας δε φοβήθηκε. Ακόμα και αν οι Γερμανοί ξαναγύριζαν ήταν έτοιμοι να τους πολεμήσουν στην πλατεία και να πέσουν μέχρι ενός. Όμως οι Γερμανοί δεν ξανάρθαν ποτέ, το ημερολόγιο έδειχνε 18 Οκτωβρίου 1944.
Οκτώβριος 2008. Στο λόφο του αγίου Λουκά. όλοι οι επίσημοι, ο στρατός, ο λαός, γέροι και νέοι, ήρθαν να πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στο άγιο που τους ελευθέρωσε πριν εξήντατέσσερα χρόνια όλοι είναι χαρούμενοι,
-Παπά-Ευθύμη χρόνια πολλά να σ' έχει ο Θεός καλά !!
-Να 'στε καλά παιδιά, μακάρι να μην ξαναδούμε τέτοιoυς καιρούς σαν και κείνους πλέον είπε ο σεβάσμιος ιερέας.
-Ευχαριστούμε και του χρόνου
-Και του χρόνου παιδιά
η παρέα απομακρυνόταν.
-Ξέρεις ποιος είναι αυτός; είπε ο μεγάλυτερος της παρέας στο ποιον μικρό
-Όχι είπε εκείνος
-Ήταν παπάς στο άγιο την ημέρα της Απελευθέρωσης
Άξαφνα άρχησε να χτυπάει η ιστορική καμπάνα της πόλης, εκείνη που πριν χρόνια είχε σημάνει την λευτεριά της, ένας πιτσιρικάς είχε ανέβει επάνω στην καμπάνα και την τραβούσε από το γλωσίδι σαν παλαβός. Κανείς δεν έδωσε σημασία μέσα στο θόρυβο.
Μόνο ο παπα-Ευθύμης έστρεψε την ακόη του προς τα εκεί και άκουσε. Για λίγο στάθηκε, θυμήθηκε. Δάκρυσε.
-Ε ρε Θωμά... είπε ο σεβάσμιος λευίτης και ύστερα σώπασε.
Το ημερολόγιο έδειχνε 18 Οκτώβρη 2008.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
