| |
Ούρλιαξε ο άνεμος απ' τον βορρά
με μιας έσβησε όλα τα κεριά,
έρεβος κι αγάπη
και μια φωνή δισταχτική,
άγνωστα νοσταλγική,
απόκοσμη μ' αληθινή,
αφηγητής που ψέλλισε
τ' όνειρο χωρίς όνομα,
ξεχύθηκε με θάρρος απ' την άκρη τ' ουρανού,
θέριεψε μα δεν φώναξε,
τα άστρα τα χρωμάτισε
μ' ένα χρυσό φιλί...
Ξενύχτησε το πέλαγο στην αγκαλιά της...
Μια μοναξιά πιο πένθιμη απ΄ τον Θάνατο
στον άνεμο τυλίχτηκε,
απότομα φωτίστηκε,
το φως το κόκκινο,
το απόλυτο...
Και η φωνή πλησίασε...
Με μια λέξη έγνεψε
το χιόνι το ξεχώρισε απ' τη στάχτη
και τον Θεό νανούρισε...
Μια φωνή που ξέχασε τις λέξεις και δεν μίλησε ξανά...
Στο πέλαγο αφέθηκε
και στον ρυθμό του τραγουδιού
με μια κραυγή την λύτρωση τραγούδησε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
