stixoi.info: Το μεγάλο Οχι

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το μεγάλο Οχι

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130837 Τραγούδια, 269477 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το μεγάλο Οχι

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ξεκίνησα το πρωί από το σπίτι μου. Ήθελα να δω την παρέλαση .Ελάχιστες φορές .Την χάνω. Μου αρέσει ιδιαίτερα. Νιώθω μία ανάταση. Μία συγκίνηση. Νιώθω μία ελπίδα. Για το μέλλον.. Του έθνους. Παράλληλα σκέφτηκα ότι αφού δεν συμμετέχω στην παρέλαση να κάνω μία δική μου. Παρέλαση. Να φωνάζω ,μέσα στο μυαλό μου ,ενθαρρυντικά συνθήματα. Να αποτίσω φόρο τιμής. Στους πεσόντες Για την λευτεριά και την ανεξαρτησία..
Στο δρόμο συνάντησα τους πρώτους μελαψούς πακιστανούς. Που πουλούσαν σημαίες. Ένα ευρώ η μικρή ελληνική σημαία. Μας. Μετά συνάντησα τους αλβανούς, που βαφτίστηκαν βορειοηπειρώτες για να πουλάνε κουλούρια. Πολλά κουλούρια αφού οι περαστικοί καταναλώνανε μόνο νερό και κουλούρια..
Σε λίγο ξεκίνησε η παρέλαση. Αφού πρώτα οι επίσημοι είχανε γυρίσει την πλάτη τους .Στο πλήθος .Που περίμενε με ανυπομονησία. Να τους δει .Από κοντά. Στο πλήθος που ήθελε να χαρεί την παρέλαση. Άρχισαν οι επετειακές ομιλίες .Μεγάλα λόγια. Μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Αυτού που έπεσε. Ηρωικά .Στα βουνά της Αλβανίας. Στα αυτιά μου ηχούσε η φωνή της Μαρινέλλας: Λευτεριά και Ρωμιοσύνη, είναι αδέρφια δίδυμα. Του στρατιώτη με τα παγωμένα άκρα. Του ξυπόλητου και του πεινασμένου. Αυτού που θυσιάστηκε . Με θάρρος αλόγιστον και καρδιά για την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Ενώ δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από την αγάπη Για την χώρα του. Έπεσε στο μέτωπο. Στο Πόγραδετς, στο Αργυρόκαστρο, στη Χιμάρα, στους Αγίους Σαράντα. Για την ελευθερία. Του έθνους. Σε λίγο οι επίσημοι γύρισαν πίσω. Προς τον λαό. Η μπάντα παιάνιζε. Τα εμβατήρια διαδέχονταν ένα το άλλο. Μπροστά στην εξέδρα των επισήμων η παρέλαση ήτανε μία χαρά. Τα μαθητευόμενα νιάτα. Καμαρωτά καμαρωτά. Χαιρετούσανε .Την εξέδρα. Την Βουλή. Και τον Άγνωστο Στρατιώτη. Μετά χαλαρώσανε. Συνεχίσανε με άτακτο βηματισμό. Προχωρούσανε στην Πανεπιστημίου. Τα όμορφα νιάτα. Της χώρας μας.
Στο Σύνταγμα έπεφτε στριμωξίδι. Οι γονείς βγάζανε φωτογραφίες και βίντεο .Τα σπλάχνα .Τους. Άλλοι καθόταν .Στου Ζόναρς .Για καφέ. Από τις δύο όχθες του δρόμου ο κόσμος φώναζε. Τα παιδάκια ήτανε μέσα στην τρελή χαρά. Οι μπροστινοί θεατές κρατούσανε σημαίες και χειροκροτούσανε. Οι πίσω θεατές μιλούσαν στα κινητά τους Μετά την οδό Αμερικής ο κόσμος αραίωσε .Πολύ. Οι μόνοι σταθεροί ήταν οι ξένοι. Οι τουρίστες. Που βγάζανε αναμνηστικές .Στην αυλή του Νομισματικού Μουσείου. Δίπλα στην Βιβλιοθήκη .Μακριά από τους τσολιάδες. Στην επιστροφή μου παρατήρησα ότι οι δρόμοι ήταν άδειοι. Πολλοί συμπολίτες μας την κάνανε την αργία 4 ήμερες. Αν είναι και δημόσιοι υπάλληλοι Την έκαναν εβδομάδα. Και κάνουν την δική τους παρέλαση Κοντά σε ένα τραπεζάκι. Στην θάλασσα. Η στο εξοχικό .Τους .Μετά στην Ομόνοια άλλαξε πολύ η αναλογία του πληθυσμού. Αραιά και πού άκουγες και καμία ελληνική λέξη. Κανένας έλληνας που να θυμηθεί .Για ποιο λόγο είπαν οι στρατιώτες μας .Το μεγάλο ΟΧΙ!.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

tzenilio@gmail.com

rosestar 28-10-2008 @ 05:01	::yes.::
Δήμητρα 28-10-2008 @ 05:10	Υπέροχη περιγραφή Τζένη... Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που τόνιζες το κάθε πράγμα με τις συχνές τελείες. Σαν να μίκρυνε το ΟΧΙ τελευταία δεν είναι??? ::sad.::
jenny 28-10-2008 @ 05:32	ehis dikio Dimitra ke pragmati posi tha itan ikani avrio na to pune ?
swordfish 28-10-2008 @ 09:18	΄Ομορφα τα λες! ::up.::
Νεφελοβάτης 28-10-2008 @ 09:22	Μνημεία για Άγνωστους Στρατιώτες, που τους θυμούνται τη μέρα αυτή κάτι « επίσημοι» γνωστοί – άγνωστοι χαρτογιακάδες… Εύχομαι κάποια στιγμή να στεφτούμε, να νιώσουμε και να πει ο καθένας μας το ΟΧΙ, σε κείνους που τους πρέπει.. Την καλησπέρα μου.
Ιχνηλάτης 28-10-2008 @ 09:56	Ναι! Έχουμε χαλαρώσει πολύ ώς λαός και ώς νεόπλουτοι Ευρωπαίοι! Για τούς πολιτικούς και τους επισήμους δεν λέω τίποτε, γιατί είναι μιά ζωή νεόπλουτοι και χαλαροί. Αλλά ο Ελληνικός λαός που λέει τα "ΟΧΙ' ανάλογα με την περίσταση, ίσως αυτός πρέπει να ανασκουμπωθεί και να αφυπνηστεί και να κοιτάξει το μέλλον του κατάματα. Γιατί ο ώχαδερφισμός και η ημιμάθεια είναι έχθροί θανάσιμοι!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο