Deva
10-02-2005 | χμμμ... ξανακοιτώντας το, μάλλον δεν λέει και πολλά πράγματα χωρίς τη μουσική του... | |
Deva
10-02-2005 | ...άσε που μόνο η Εκάτη θα καταλάβει ποιός λέει τι και σε ποιόν :) | |
pavlos
10-02-2005 | με τον μοναδικό τρόπο να κάνεις συνδιασμούς....θα θελα να το παίξω έξυπνος και να το βρω πριν την Εκάτη αλλά με μπερδεύει λίγο....θέλω μια μικρή βοήθεια....υποθέτω δεν είναι πρόσοπα οι συνομιλούντες...ή μήπως είναι?...και ακόμα...είναι 2 οι περισότεροι?....πες μου γρήγορα πριν με προλάβουν (θα το βρώ πρώτος,θα το βρώ πρώτος....) :-) | |
annaΤi
10-02-2005 | Φαέθων, Ήλιος, Γη, Deva, Γη .... σε παραλληλία με εσένα κι εκείνη.... λέω...;-) Πανεμορφο.... και ναι, θα ήταν ωραία να ξέραμε και τη μουσική.... | |
Deva
10-02-2005 | ο Ήλιος δεν μιλάει πουθενά, και υπάρχει και κάποια άλλη εκτός απο τη Γή. Αφαιρώ μία παύλα που μπέρδευε λίγο τα πράγματα. Παύλο, η Αννα ήταν πολύ κοντα, αν αυτό σε βοηθάει. Μου φαίνεται λίγο αστείο αυτο το γριφο-σκηνικό :) | |
pavlos
10-02-2005 | Deva το πάλεψα όσο μπορώ....έχω μερικές ιδέες αλλά δεν τις λέω γιατί μπορεί να είναι βλακείες....πάντως δεν είναι δίκαιο....ο γρίφος ανήκει στην κατηγορία "Μυθολογία" στην οποία η ʼννα είναι πολύ πιο καλή.....το επόμενο ποίημα να έχει γρίφο με θέμα που ξέρω καλίτερα, να την κέρδησω την ʼννα....:-) | |
annaΤi
10-02-2005 | Σαφώς και μπέρδευε!!! ;-) Φαέθων, η μητέρα του, αφηγητής=Deva ;-P , Γη //// κι επιμένω στην παραλληλία... ;-) (χαχαχαχα.... μ' αρέσουν οι γρίφοι, που λύνονται...) Να 'σαι καλά, καλό ξημέρωμα! | |
annaΤi
10-02-2005 | Παύλε.... Google!!! ;-) ....και θα ήθελα΄, αν υπάρχει.... εκείνο το γράφημα της Bernoulli που εκτείνεται απείρως... -δεν το βρήκα... ;-) - | |
kapnosa-v-ainigma
10-02-2005 | βλέπω ενα διάλογο με τον εαυτό του...Σαν να μιλάει η φωνή της παρόρμησης και της λογικής, ο Ηλιος (πατέρας???), οι αξίες σου και η κοινή λογική. Νικά η παρόρμηση.....Deva υποψιάζομαι οτι η παύλα που λείπει ειναι στο -Μα όσο... Μα μπορεί να μαι αλλού γι αλλού....Γι αυτο μ αρέσει ο τρόπος γραφής σου....αφηνει ελεύθερο το πνεύμα.... | |
kapnosa-v-ainigma
10-02-2005 | Επίσης ..η παρέα των στιχων συναντιέται κάθε βδομάδα...οπότε ελπίζω να βρεθεί μια ευκαιρία να τα πούμε απο κοντά. Συνηθως βγάζουμε προσκλήσεις ανακοινώνεις σαν αυτή που είδες... | |
χρήστος
11-02-2005 | δε στέκομαι στη λύση του γρίφου αλλά στην ομορφιά του ποιήματος σου!! | |
Εκάτη
11-02-2005 | Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Φαέθων περήφανος για την καταγωγή του προκάλεσε ζήλια στους συνομήλικους του στον Έπαφο. Αυτός του Δημιούργησε την αμφιβολία ότι ο Ήλιος δεν είναι πατέρας του, αλλά κάποιος θνητός! Αυτά στην πρώτη στροφή! | |
Εκάτη
11-02-2005 | Η Κλυμένη μητέρα του Φαέθων προσπάθησε να τον καθησυχάσει, μάταια! Στο τέλος του είπε πως μόνο ο ίδιος ο θεός Ηλιος θα του το βεβαιώσει! Αμέσως ο Φαέθων πήγε στην Ανατολή, στο παλάτι που είχε φτιάξει ο Ήφαιστος για τον Ήλιο. Σάστισε ο θεός με τα λόγια του γιου του. Όλη του την καλοσύνη και τη στοργή επιστράτευσε για να τον πείσει πως δεν του έλεγαν ψέματα τόσα χρόνια. Δεύτερη στροφή! | |
Εκάτη
11-02-2005 | Βλέπω μια συσχέτιση με το ποίημά μου
..καθώς ο Ήλιος έδωσε τον πιο ιερό όρκο των θεών, ορκίστηκε στα νερά της Στύγας πως θα του έκανε όποια χάρη του ζητούσε. Έντρομος άκουσε το νέο να του ζητά να οδηγήσει για μια μέρα το άρμα του, που μόνο αυτός μπορούσε να οδηγήσει Το άρμα έπρεπε ν' ακολουθεί πάντα το σωστό δρόμο πάνω στον ουρανό, διαφορετικά μεγάλος κίνδυνος θ' απειλούσε τη γη. Ο Φαέθων ήταν αμετάπειστος η νεανική του επιπολαιότητα δεν τον άφηνε να σκεφτεί λογικά και ο θεός Ήλιος δεν μπορούσε να του αρνηθεί αφού είχε δώσει το μεγαλύτερο όρκο του. Για την ιστορία | |
Εκάτη
11-02-2005 | Μ' ενθουσιασμό έδωσε το σπιρούνισε τα άλογα να ξεκινήσουν και να καλπάσουν στον ουράνιο δρόμο. Γρήγορα, όμως, ο ενθουσιασμός πέρασε και τη θέση του πήρε ο φόβος. Όσο γεροδεμένος κι αν ήταν δεν μπορούσε να κυβερνήσει τ' ατίθασα άλογα, που άρχισαν να τον παρασέρνουν. Με πολύ κόπο κρατιόταν κι ο ίδιος πάνω στο άρμα. Το ευεργετικό φως γινόταν τώρα καταστρεπτικό. Το άρμα πολλές φορές πλησίαζε πολύ κοντά στη γη κι οι λάμψεις έβαζαν φωτιά σ' ό,τι άγγιζαν. Τα δάση καίγονταν κι οι καλλιέργειες καταστρέφονταν. ʼλλοτε απομακρυνόταν πολύ και τότε η γη και η θάλασσα πάγωνε και κάθε είδους ζωή έπαυε να υπάρχει. | |
Εκάτη
11-02-2005 | Η Γη, μη αντέχοντας άλλο το μαρτύριο αυτό, παρακάλεσε τον Δία να τον σταματήσει. Ο πατέρας των θεών άκουσε την ικεσία της και βλέποντας τον αδύναμο αμαξηλάτη, κατακεραύνωσε το άρμα. Ο δύστυχος Φαέθων γκρεμίστηκε κι έπεσε, όπως λένε, στον Ηριδανό ποταμό, στην άκρη του κόσμου. Εκεί, την άλλη μέρα, τον βρήκαν οι αδερφές του και θρήνησαν το χαμό του τολμηρού νέου. Νομίζω πως δεν έχω άλλα να πω! Εκτός
| |
Εκάτη
11-02-2005 | εκτός του ότι σε καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλεις να πεις με την ιστορία αυτή! Συγνώμη για τον χώρο αν θέλεις μπορείς να το σβήσεις και να μου πεις αν έχω πέσει μέσα! ;-) | |
Γιαννόπουλος Χρίστος
11-02-2005 | Έπεσες μέσα ή απλώς έπεσες;....η μοίρα του Φαέθοντα ήταν κάπως έτσι.... Η μοίρα των γραφόντων είναι κάπως έτσι....να πέφτουν.... από πολύ ψηλά.... | |
 |
