| |
Περπατάς σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό
Και ο χρόνος σου καρφώνει σκληρά , τις ημέρες και τις νύχτες
Και θαρρείς πως είναι μαχαίρια που λίγο , λίγο κόβουν το νήμα της ζωής
Κι όμως εσύ όχι μόνο δεν πτόησε
Μα ακόμα πιο δυνατά μεγαλώνοντας παλεύεις με μεγαλύτερο πείσμα
Και μετά από την μεγάλη και εξαντλητική μάχη με τον χρόνο
Παύεις πια να ελπίζεις
Λες και τα χρόνια που πέρασαν σαν άνεμος από το καταπονημένο σου κορμί
Σε έκαναν να πιστέψεις πως για τίποτα δεν αξίζει να ζεις , να παλεύεις
Πως τίποτα δεν αξίζει να προσδοκείς από εδώ και πέρα που έχουν περάσει
Πάρα πολλά , πολλά χρόνια από πάνω σου
Που έχουν περάσει όλα τα σημεία των καιρών .
Έτσι λοιπόν με χιλιάδες αναμνήσεις περιμένεις να φανεί σε απόσταση αναπνοής
Το μεγάλο και μοιραίο τέλος
Που δεν θα είσαι ο μοναδικός που θα το ζήσει
Μα να είσαι σίγουρος πως δεν θα υπάρξει και τελευταίος
Σε αυτόν τον κύκλο της ζωής
Σε αυτό το παιχνίδι που παίζει η μύρα , με πρωταγωνιστές εμάς
Εμάς και τα χαμένα μας όνειρα .
2002
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
