stixoi.info: Ο μαύρος ποιητής

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131037 Τραγούδια, 269514 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο μαύρος ποιητής

Όλες αυτές τις περιττές αναφλέξεις του ουρανού στο ηλιοβασίλεμα
το ασήμι που άδικα έχυσε στη θάλασσα το νύχτιο φεγγαρι-
-ποιός δεν πέθανε φτωχός;-
τα άστρα που ευθύνονται για τόσες μυστικές εξάψεις
τόσες κρυφές και θείες υποψίες
ολότελα θα σβήσω αποσιωπώντας τα απ΄την ποίησή μου.
Γιατί είμαι ο μαύρος ποιητής
κι έχω κακία μαύρη σωρεύσει.
Και θά χω ήχους από συρίγματα φιδιών
και μορφές Ηφαίστειες βυθισμένες στον ιδρώτα και στο μολύβι
αναταράξεις σεισμών κροταλισμούς πιθηκισμούς καμώματα γελοία
ευτελίζοντας θα καταξιωθώ
ο μαύρος μες ως την ψυχή
ο ρημαγμένος ποιητής.
Τα κάρβουνα θα υμνήσω τις στάχτες των οστών την τέφρα
το σκουλήκι το αφανές μες στον καρπό
και την φωτιά που καταπίνει και βιος και δάση.
Πυρπολημένος είμαι τρομερός ο μολυβένιος σταχτής στην όψη
και χειροτερεύω συνεχώς στην κολασμένη ζήση
εγώ ο μαυρος ρημαγμένος ποιητής.

Και καλό θα είναι: μακριά μου.
Η ομοιοπαθητική εδώ δεν λειτουργεί.
Στην κολασή μου θα σας τραβώ ολημερίς
αν αφεθείτε στις γητειές μου.
Και σας λυπάμαι μαυρος είμαι δε θέλω άλλους όμοιούς μου.
Η σήψη μια τιμωρία τρομερή που εφεύραν άσπλαχνοι θεοί
δεν ήμουν πάντα έτσι.
Αλλά δοκίμασα κάθε πικρό φαρμάκι κάθε λαχτάρα μέθυσα ως το πρωί.
Λευκός λαμπρός σαν την αυγή μέχρι τον εωσφωρικό λοιμό.
Και κατατάχτηκα να πλέω στο σκοτάδι
και μαύρα λόγια απ' την ψυχή μου να ηχούν
ακόμη κι αν με φτύνετε μείνετε μακριά μην μολυνθείτε.
Βάρος ασήκωτο πιότερο του θανάτου ή της κόλασης τα άλγη
να υμνώ το ανάστροφο στην πλάση
μαυρο σταχτί και μολυβί
ο ανάξιος ο πρώην ο ποιητής.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ηώς 04-11-2008 @ 05:05	τα άστρα που ευθύνονται για τόσες μυστικές εξάψεις τόσες κρυφές και θείες υποψίες ολότελα θα σβήσω αποσιωπώντας απ΄την ποίησή μου. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!....ΜΕΣΑ ΑΠ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ Θ'ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ!.....ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ::yes.:: ::theos.::
Celestia 04-11-2008 @ 05:20	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
MARGARITA 04-11-2008 @ 05:25	Μπράβο σου....θαυμάσιο ::smile.::
ΟΡΦΕ@Σ 04-11-2008 @ 05:49	Έχει ψυχή....δυνατό κι ωραίο ! ::yes.::
justawoman 04-11-2008 @ 06:37	Έλα ρε Γιάννη, τα πιστεύεις αυτά που γράφεις εδώ? ::naugh.:: Άσε κι ακόμα ταλαιπωρούμαι στο γραφείο... Για το μαύρος με τη συμβολική έννοια δε θα είχα αντίρρηση μα... όσο καλός κι αν είναι ο λόγος σου, όσο δυνατό συναίσθημα κι αν βγάζει, δεν μπορώ να δεχτώ τον ποιητή που αυτοανακηρύσσεται ανάξιος και μιλά για κολαστήρια και σήψη...
giannisanas 04-11-2008 @ 06:59	ρε Στελλάκι δεν είμαι ο εγώ ο μαυρος ποιητής, απλά περιγράφω μια κατα βάθος βασανισμένη και τυραννισμένη μορφή που οδογήθηκε στο αντίθετοτης μορφιάς και των αξιών, έχοντας όμως επίγνωση σαν να πρόκειται για μια καταδίκη
χάρης ο κύπριος 04-11-2008 @ 07:43	συμφωνώ με τον Ορφέα ! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο