| |
| | Στις όχθες |  | | | (στις απρόσμενες μεταβολές, των αρχικών συνθηκών…) | | |
Στις όχθες
Και να πως ελίσσομαι,
Εν μέσω των ριπών
Το πιο ελαφρύ φτερό,
Εξουσιασμένο,
Από το ξεχασμένο εγώ μου.
Λικνίζομαι στις παρυφές της αβεβαιότητας,
Υπακούοντας τυφλά σ’ αυτό το μετέωρο βήμα,
έως ότου βυθιστώ..
σε μια ζάλη που γνώρισα
τότε…
Τότε,
που το είναι μου ξεστόμισε,
την πρώτη λαλιά που με συγκλόνισε.
Και να πως άγομαι κατόπιν
Σε πλέγμα βοών
Που αδέκαστα στέκουν μπροστά μου
Υψώνοντας,
Την σκληρή λάμψη της άρνησης,
Την αβάσταχτη ανατριχίλα των πνοών
Και τη βεβαιότητα του μοιραίου
Παιδί ων,
Παρακμάζων …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου | | | |
|
**Ηώς**
10-11-2008 @ 09:13 | ΒΑΘΥ...ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟ......ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ......
Και τη βεβαιότητα του μοιραίου
''Παιδί ων,
Παρακμάζων …'' ::theos.:: ::theos.:: | | salmeria
10-11-2008 @ 09:17 | ομορφο
| | Α.Ε. ΕΠΕ
10-11-2008 @ 09:24 | Μετατραυματικό σοκ; ::love.:: | | justawoman
10-11-2008 @ 09:44 | Για δείξε μου και κάποιον που ζει με βεβαιότητες;
περί παρακμής... σχόλιο ουδέν ::whist.::
Τα ελεύθερά σου, είναι η αδυναμία μου | | balistreri
10-11-2008 @ 09:44 | ::yes.:: με το π τον έχουμε ακόμη και περπατάει | | foteinos
10-11-2008 @ 10:04 | μπορώ να σου δείξω... όταν βρεθούμε
εσύ ΑΕ μου ξέρεις απ' αυτά? ::wink.:: ::cool.::
πατριωτάκι ... thanks | | ψιτ-ψιτ
10-11-2008 @ 23:21 | τι εγινε ? ::huh.:: | | foteinos
10-11-2008 @ 23:42 | μειώθηκαν τα επιτόκια... δεν το έμαθες? | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
