Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Νεκρόπολις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νεκρόπολις
 Μια άλλη οπτική γωνία...
 
Εύκολα διακρίνονται οι νεοφερμένοι
κρατάνε πάντα αναμμένο ένα φως
διατηρούν ευανάγνωστα τα ονόματά τους
μονίμως οι οίκοι τους στολισμένοι

Περιμένουν να έρθουν οι αγαπημένοι
η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός
τους παραξενεύουν τα κλάματά τους
και η όψη τους η θλιμμένη


Οι πιο παλιοί που τους σκέπασε η λήθη
δεν διακρίνεται πια το όνομά τους
έχουν τους οίκους τους ερειπωμένους
η είσοδός τους εγκατάλειψη βρίθει

Μια μονάδα κι αυτοί στα άπειρα πλήθη
απαθείς μετά από τόσους θανάτους
δεν περιμένουν πια τους αγαπημένους
και απορούν με των νέων τα ήθη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
Nefeligeretis
10-11-2008 @ 22:03
[...] ύστερα και του βίου μου την προσπάθεια
αμείβοντας το φτυάρι θα με ραίνει
ωραία ωραία με χώμα και με αγκάθια...
Από την "Δικαίωση"
Α.Ε. ΕΠΕ
10-11-2008 @ 23:24
Εξαιρετική απόδοση, μ' άρεσαν πολύ οι αναγωγές στων ζώντων τις συνήθειες και ιδιαιτερότητες.
sofianaxos
10-11-2008 @ 23:30
Υπέροχο !!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Καλημέρα Δημήτρη
Helene52
10-11-2008 @ 23:45
Για άλλη μια φορά ...ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Την καλημέρα μου Δημήτρη
swordfish
11-11-2008 @ 00:05
''Εύκολα διακρίνονται οι νεοφερμένοι
κρατάνε πάντα αναμμένο ένα φως
διατηρούν ευανάγνωστα τα ονόματά τους
μονίμως οι οίκοι τους στολισμένοι''
Μια περιγραφή, μια αλήθεια, μια πραγματικότητα! Καλημέρα Δημήτρη!
::up.:: ::up.::
thrasher
11-11-2008 @ 00:26
δοκιμασες να τα δεις απο την μερια των νεκρων ε?ποσο μ'αρεσει τετοια ποιηση...εγραψα και γω ενα ποιημα σημερα για τους εν ψυχη νεκρους.τα καλυψαμε ολα νομιζω..
χρήστος
11-11-2008 @ 00:42
ωραίο φίλε μου, καλή σου μέρα
Πριγκιπας
11-11-2008 @ 00:58
να'σαι πάντα καλά
και να γράφεις τέτοια Δημήτρη!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Aris4
11-11-2008 @ 01:00
Ναι , ωραιος , καλημερα Δημητρη !! ::smile.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
11-11-2008 @ 01:19
Απίστευτος!!! Καταπληκτική έμπνευση!! ::up.::
Ελένη Σ.
11-11-2008 @ 01:44
Όντως, άλλη οπτική γωνία...υπέροχη σύλληψη!
φραγκοσυριανος
11-11-2008 @ 02:51

Περιμένουν να έρθουν οι αγαπημένοι
η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός
τους παραξενεύουν τα κλάματά τους
και η όψη τους η θλιμμένη


Οι πιο παλιοί που τους σκέπασε η λήθη
δεν διακρίνεται πια το όνομά τους
έχουν τους οίκους τους ερειπωμένους
η είσοδός τους εγκατάλειψη βρίθει

::up.:: ::up.:: ::up.::
oneirodromio
11-11-2008 @ 03:27
::theos.::
iptamenos_gatos
11-11-2008 @ 03:30
να διαβασεις καβαφη και λειβαδιτη
ισως σε βοηθησει να διακρινεις που σταματαει
η προζα και που ξεκινα η ποιηση
εχεις καταπληκτικο ταλεντο πραγμα που
ειναι δυσκολο να το βρεις εδω μεσα
peiraiotissa
11-11-2008 @ 07:29
Μια μονάδα κι αυτοί στα άπειρα πλήθη
απαθείς μετά από τόσους θανάτους
δεν περιμένουν πια τους αγαπημένους
και απορούν με των νέων τα ήθη


::up.:: ::up.:: ::up.::
heardline
11-11-2008 @ 11:31
Περιγραφικότατος Δημήτρη ,

μία άλλη διάσταση της Νεκροπόλεως
που ανασαίνει με βήματα βαριά
στη σκοτεινιά που μένει στη σιωπή
και των τριγμών τα σίδερα, λιγμοί που μίλια ανεβαίνει
**Ηώς**
11-11-2008 @ 13:04
Μια μονάδα κι αυτοί στα άπειρα πλήθη
ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!
poetryf
12-11-2008 @ 02:20
Όπως τα είπες Δημήτρη μυ, έτσι ακριβώς...
Μια ομορφιά... μια θλιμμένη ομορφιά!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-11-2008 @ 12:23
Ωραίο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Maria Olsen
12-11-2008 @ 14:34
Πολύ ωραίο μην αλλάξεις τίποτα, έχει πρωτοτυπία ::smile.::
Flake
12-11-2008 @ 15:00
τι πάθατε σημερα έχετε βάλει σκοπό να με κάνετε να δακρύζω
Ιππαρχε ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο