| |
Όταν ήμουν μικρός έμοιαζαν όλα παραμυθένια
Νόμιζα πως θα ‘ταν όλα όμορφα στην ζωή
Όμως είδα πως όλα ήταν ένα ψέμα
Και τίποτα για πάντα δεν διαρκεί
Καθώς μεγάλωνα τα έβλεπα όλα με σκούρο χρώμα
Τίποτα πια δεν φαινόταν αληθινό
Ξέβαφαν κι έφευγαν με τον αέρα
Με την φορά του πήγαινα και εγώ
Μες το μυαλό μου έχω κρατήσει όμως μια εικόνα
Του ανοιξιάτικου κήπου στο χωριό
Και την κρατάω δυνατά όλα αυτά τα χρόνια
Δεν ξεχνιέται με τίποτα τ’ άρωμα αυτό
Γνώρισα γυναίκες που τα ήθελαν όλα
Κι αφού είχα έδινα για να εκμεταλλευτώ
Μα αυτές έπαιρναν ήθελαν κι ακόμα
Αλλά τελείωναν εκείνα που κουράστηκα να βρω
Γνώρισα κάποιους που έλεγαν ωραία αστεία
Και θεώρησα ότι μπορώ να τους εμπιστευτώ
Όμως η ζωή στο τέλος πάντα κλείνει τα βιβλία
Και να ‘μαι τώρα εδώ να κάνω απολογισμό
Μες το μυαλό μου όμως έχω πάντα εκείνη την εικόνα
Και εκείνο το αίσθημα το παιδικό
Κρατάω σφιχτά τ’ ανθισμένα εκείνα χρόνια
Δεν ξεχνιέται με τίποτα τ’ άρωμα αυτό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
