| |
[I][B][align=center]Ο άνεμος πνέει δροσερός σ’ αυτή την πολιτεία
~~
Τα βήματα που αφήνεις ρωτάς αν σ’ αγαπάνε
ρωτάς, όπως θυμάμαι ρώταγες κι εμένα αν σ’ αγαπώ;
σου το ‘λεγα, σου το ‘ταξα, αλήθεια το θυμάμαι
πως θα ‘μαι πάντα δίπλα σου, αστέρι του Νοτιά
και στο ‘δειχνα με πράξεις και το ‘λεγα με λόγια
μια-μια τις λέξεις έβαζα, πλάι-πλάι τα φιλιά
μπροστά σου αν θέλεις πάντα, σωστά για να βαδίζεις
θα πρέπει τα ματάκια σου να βλέπουν στην καρδιά
μονάχα εκείνη λέει τις πιο όμορφες ειδήσεις
κι αν πάλι είναι ψέματα, να κλείνεις τα αυτιά
φοβάμαι παραστράτησες και έχασες το δρόμο
λυπάμαι που το χέρι σου σφιχτά δε το κρατώ
θα σου έδειχνα, αν ήσουνα σιμά στην αγκαλιά μου
το πιο ωραίο πέρασμα που μοιάζει ζωγραφιά
τι τάχα λες, πως ξέχασα το δρόμο που πιστεύω
πως τάχα παραστράτησα και άλλαξα μυαλά;
θα είχα το μαχαίρι μου καρφώσει στα πλευρά μου
αν είχα μετανοιώσει, για όλα τα φιλιά
πιο σύντομα θα φτάσεις μ’ αυτό το μονοπάτι
στην άκρη του θα δεις μια βυσσινί τριανταφυλλιά
μην κόψεις τα μπουμπούκια της, μπουμπούκι μου μην κόψεις
κι αν πέθανε τ’ αγόρι σου, μην κόψεις τα κλαδιά
ο άνεμος πνέει δροσερός σ’ αυτή την πολιτεία
θυμάμαι όλο δροσιά ήταν τα χείλη που φιλούσα
κι αν πήρα απ’ το κορμί σου μιαν ανάστροφη πορεία
η αγάπη με σταμάταγε και μ’ έριχνε στη γη
κι εκεί, ενώ τα μάτια κλαίγανε, μετρούσα
πως λιώνει απ’ τον έρωτα, σταλιά-σταλιά η ψυχή
τ’ αγόρι σου είναι νεκρό και πίσω δε γυρίζει
κι αν ζει, δε σε λησμόνησε, σου βάζω και σφραγίδα
μα το μυαλό μπερδεύτηκε, κουράστηκε κι απόειδε
και γύρισε τ’ ανάποδα, από ήλιο καταιγίδα
τι να το κάνεις άλλο πια, μη τα ρωτάς!
κοίτα εσύ πως θα βολέψεις τη ζωή σου
το όνομά μου ξεκινάει απ’ τη Γη και φτάνει μέχρι την ψυχή σου
κι απ’ τις πληγές, το δάκρυ, απ’ τα φιλιά
κι από τα όνειρα που στάξανε στο λαμπερό κορμί σου
κράτα εσύ τα πιο γλυκά κι ονειρεμένα
μικρό μου Αστέρι, καληνύχτα
σε προσκυνώ απ’ τα ψηλά..
Γιώργος_Κ (όπως Γη)[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
