Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μια ματωμένη παπαρούνα στα σεντόνια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130782 Τραγούδια, 269460 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μια ματωμένη παπαρούνα στα σεντόνια
 Ποτέ μη φτιάχνεις με τη φαντασία σου μια χάρτινη αιώρα...
 
Έχω ξαπλώσει σε μια χάρτινη αιώρα
Κι όσο κουνιέμαι το σκοινί που τη βαστάζει τόσο τρίζει.
Τόσο αλυχτούνε τα σωσίβια του πόνου.
Στα είχα φορέσει αν θυμάσαι όταν σ’είχα
πήρα τα χέρια σου και τα ‘σμιξα με κύματα πελάγων
Σου βρήκα γλάρους να πετάξουν για της μοίρας σου το ύδωρ
για κοίτα τώρα που μαζεύονται στο πλάι μου τα σύγνεφα!
Ήταν φτηνό το ερωτικό μας το’λητάρι.
Δεν ήτανε να αντέξει για πολύ.
Κι αυτή η χάρτινη αιώρα που μ’αντέχει
με τα γραμμένα της αγάπης μας εντός
λέει πως θα σπάσει απ’του πρώτου σύγνεφου το δάκρυ.
Λέει πως θα λιώσει ,
Για να υπογράψει σα μια άλικη σφαγίδα
μαύρο τέλος. Κάτω το αιώνιο κερί της προσμονής μου...
Ίδια πορεία με τη χάρτινη αιώρα.
Συνοφρυώνονται οι πλάνες μου ελπίδες
αν δεις σμικρύνονται στο βλέμμα της φωτιάς.
Πάει να κάψει αυτή το σώμα της αιώρας
μα ήδη βρεγμένη , αποδιώκει τη φωτιά.
Τα δυο στοιχεία ψάχνουν χώμα...
Έχω μια ύλη που τους κάνει.
Αποτεφρώνονται οι στάλες της αλήθειας,
Καυτές πληγώνουνε της μνήμης μου τη δρόσο.
Θα σ’ανταμώσω; Τα μάτια ανοίγω
ξαπλωμένη στο κατάλευκο σεντόνι
Μια κατάκοκκινη μικρούλα παπαρούνα
λες και πατάει με το ύφος έντιμου καρδιναλίου
περιφέρεται στα στρώματα.
Μια στάλα αίματος σε πάλλευκο σεντόνι.
Κι όμως... Τέρμα οι φόβοι!
Ήσουν εδώ!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
paskalpa
16-11-2008 @ 01:32
Καλημέρα
Ωραίες φρασεις και εικόνες με πόνο βαμμένες, στιγμές που δεν τις ξέχασες και ακόμα πονάς, αν και λίγο μπερδεμένο μου άρεσε.
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
16-11-2008 @ 01:39
Μια κατάκοκκινη μικρούλα παπαρούνα
λες και πατάει με το ύφος έντιμου καρδιναλίου
περιφέρεται στα στρώματα.
Μια στάλα αίματος σε πάλλευκο σεντόνι.
Κι όμως... Τέρμα οι φόβοι!
Ήσουν εδώ!

Καλημέρα Αθανασία μου!!! Υπέροχη και πάλι!! ::hug.::
peiraiotissa
16-11-2008 @ 01:54
Θα σ’ανταμώσω; Τα μάτια ανοίγω
ξαπλωμένη στο κατάλευκο σεντόνι
Μια κατάκοκκινη μικρούλα παπαρούνα.....................................................................................................

Καταπληκτική Αθανασία!!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::theos.:: ::hug.::
MARGARITA
16-11-2008 @ 02:14
Δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
petrwnas
16-11-2008 @ 02:35
καταπληκτικο!!!!!!! αυτο αρκει; ::up.::
rock sugar
16-11-2008 @ 03:46
ζωντάνεψες πολλά συναισθήματα μέσα μου.. που νόμιζα πως είχαν πεθάνει.. Πόσο λάθος έκανα!!! σ'ευχαριστώ.. ::kiss.::
lenadrs
16-11-2008 @ 04:20
πολύ καλο Αθανασία μου, μπράβο σου!!!!! ::yes.::
ΑΠΡΙΛΗΣ
16-11-2008 @ 04:49
Τι να γράψω για σένα....Θα γράψω μόνο ότι απο το στίχο
"αποτεφρώνονται οι στάλες της αλήθειας",αρχίζει το καλύτερο μέρος του ποιήματος.Μια Ποίηση-Παπαρούνα,στο κατάλευκο σεντόνι των εμπνεύσεών σου,που "πατάει με το ύφος έντιμου καρδιναλίου"(τί στίχοι είναι αυτοί κορίτσι της Κύπρου...)
thin_air
16-11-2008 @ 05:11
"Συνοφρυώνονται οι πλάνες μου ελπίδες
αν δεις σμικραίνονται στο βλέμμα της φωτιάς."

Σε φαντάζομαι να κάθεσαι μπροστά σ' ένα τζάκι και να πετάς στη φωτιά τις ελπίδες σου..

Πολύ όμορφο!
justawoman
16-11-2008 @ 06:17
Θα συμφωνήσω με τον Απρίλη Αθανασία μου ::love.::
artista_k
16-11-2008 @ 09:06
Πανέμορφο! ::love.::
Flake
16-11-2008 @ 10:00
για μένα είναι ερωτικό ::love.:: ::yes.::
iokasth
16-11-2008 @ 10:05
Συνοφρυώνονται οι πλάνες μου ελπίδες.
Δεν εμεινε κανένα σχόλιο για μένα.
Μαζί τους!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝεφΕλλη
TarTears
16-11-2008 @ 10:31
poso panemorfo..mpravo!!!!!!!! ::love.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
16-11-2008 @ 12:38
Θα συμφωνήσω με την αρτίστα Αθανασία μου ! ::love.::
zpeponi
16-11-2008 @ 17:52
::yes.::
Ιππαρχος
17-11-2008 @ 00:31
Από τον τίτλο φαινόταν...
Ελένη Σ.
17-11-2008 @ 01:14
Εικόνες, αρώματα, ματωμένοι φόβοι...και όμως....Είσαι Εδώ...και γράφεις, γράφεις....και κατακλύζεις λογισμό και ψυχή με το δικό σου ξεχωριστά υπέροχο άρωμα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο