| |
-Γεια σου...
καιρο εχω να σε δω...
(ενα σκαστο φιλι στο μαγουλο)
-Να σε κερασω κατι;... το συνηθισμενο;
Ενα κοκτεηλ παρακαλω! ... ''Κυματισμους"
-Πως εισαι;
-Οπως θα'μαι κι αυριο...αστα μη τα ρωτας...
πες μου για σενα...
-Ακομα πινω, θελεις κι εσυ;
-Εχω καιρο να σου ζητησω...
-Σε "καιει" κατι ιδιαιτερα η θα'θελες ολικη διαγραφη
-Ενα φιλι σου μοναχά στα χειλη......ειν αρκετο για μενα
-Το Φως της ημερας ειναι μοναχα μια στιγμη
το κυμα που παλευεις...να σβησει... να χαθει
Της Αγαπης , του Θανατου και των αλλων αγχων σου
με λυπημενο τελος... που ονομασες ζωη
Δεν θα' σαι πια ο ευκαλυπτος μ' ασβεστη ασπρισμενος
που πανω του κοιμηθηκε μια ευωδη πασχαλια
Ουτε συννεφο μαβι -η δια του ζυγιου απεικονιση-
διαλυεται πια στο δειλι του γκρεμου...μιας ευχης...
Σου αφηνω την δυναμη να περπατας...
να ξεκινας το καθετι που δεν θα κανεις πισω
τις λεξεις που αρνιοσουνα διαλεγεις πια με γουστο
η για παιχνιδι, ωσπου να ακους μια καληνυχτα...
[I]κι εσβησε με τα δροσερα της χειλη μια οδυνη...[/I]
-Νιωθω πιο ησυχα...κοιτω καταματα το παρελθον
κι εκεινοι οι κυματισμοι δεν γδερνουν αλλο
αντιθετα...με διαπερνουν και συνεχιζουν τον δρομο τους...
τωρα μπορω να προλαβω τον θανατο μου Παραιτηση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
