| |
| | Μόνος |  | | |
Είμαι μόνος,
και πονώ,
για τα χρόνια που πέρασαν,
και ματώνω,
που δεν είσαι εδώ,
και κλαίω,
βρίσκω μια διέξοδο στο κλάμα,
άλλο δεν θ'αντέξω μάνα,
πονάω στην καρδιά πολύ,
λες και την καρφώνουν με σφυρί,
μα κανένας δε νοιάζεται,
για μένανε που σιγοπεθαίνω,
μόνο αυτή τώρα σκιάζεται,
που με το ζόρι ανασαίνω,
μα τώρα φεύγει κι αυτή,
με ένα πικρό φιλί,
λιώνω, μαραζώνω,
και την καρδιά μου πληγώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
16-02-2005 | ....κάτι μου θυμίζει... ;-) .......βγάζει, τον πόνο!!! Αν και ιδαίτερα αναστατωμένο.... | | spil †
16-02-2005 | Ρεαλιστικό κι αυθεντικό ! (Σαν ποίημα, δε λέει πολλά, αλλά κερδίζει με το συναίσθημα, το γνήσιο !) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
