Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μαδώντας τον εαυτό μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130706 Τραγούδια, 269445 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μαδώντας τον εαυτό μου
 με ετοιμόρροπες λέξεις για αισθήματα...
 
[align=center][B]Μαδώντας τον εαυτό μου[/B][/align]

[align=center][B][font=Comic Sans MS]Ένεκα οι σκέψεις μου που πήραν τη βελόνα
κι άρχισαν το μέσα ανάστημά μου να τρυπάνε.
Αιτία οι φορές που η δύναμη διαταράσσεται
κι οι τεθλασμένες μου αδυναμίες συγκλίνουν.
Μέσα απ'τις τρύπες,τόσες δα τρυπούλες
περνάει αδέκαστος ο χρόνος
τόσο που νιώθω αόρατη και αλλαγμένη
κι ύστερα εσύ
μέσα βαθιά μόνο εσύ,να κοχλάζεις τα αισθήματα
εσύ*το εκμαγείο ολόκληρης της ύπαρξής μου..
Φταίει που δεν μπορώ να προστατεύσω
την πορσελάνινη καρδιά μου από το χειμαρρώδες [U]πέρασμά[/U] σου.
Μα έπαψες να μυρίζεις σαν εκείνο,
-το τυλιγμένο στη βιασύνη πέρασμα-
στέρεψε η μπόρα του έρωτα κι απέμεινε μια αγάπη
να κεντά φιλιά και υποσχέσεις,μια αγάπη*
που απόφαση χρειάζεται να σαλπάρουμε πάνω της.
Βελόνες στιγμές που ψάχνουν εμένα
με μια απόδραση σε βιαστικούς,'βρώμικους' στίχους.
Που απαρτίζουν τη μοναξιά μου,τα υπόγεια 'θέλω' μου
τα μυωπικά όνειρά μου
και μου βουτάνε το κεφάλι στην απελπισία
για τις γερασμένες μου δυνάμεις..
πάλεψα,αλήθεια γέρασα παλεύοντας να σε βγάλω από μέσα μου
μα κοίτα..μπαίνεις όλο και πιο βαθιά
μαδώντας εσένα λοιπόν..
μαδώντας εσένα[/B][/align]






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
Wild_Sorrow
22-11-2008 @ 04:24
μαδώντας μα συνάμα δημιουργώντας μια καρδια πιο ανθρώπινη και δυνατή....πιο αγνή και σκληρή μαζί....αυτό κάνει η αγάπη!Αυτό κανουμε εμείς στις ανθρώπινες σχέσεις...(αν και δεν είναι και πολλές πια ανθρώπινες)....Μαδάμε,πατάμε,μαδιώμαστε και πατιώμαστε μαζί....Μα δεν παύουμε να αγαπάμε,να δημιουργούμε και να δημιουργούμαστε....

Με αγάπη και σχετική άποψη

Πολύ καλό!!

Λία ::blush.::
poetryf
22-11-2008 @ 05:42
Και σε περιμένα πώς και πώς σε ελεύθερο!
Αχ ρε Μαράκι, ομορφιά μου αγαπημένη!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
22-11-2008 @ 06:54
στέρεψε η μπόρα του έρωτα κι απέμεινε μια αγάπη
να κεντά φιλιά και υποσχέσεις,μια αγάπη*
που απόφαση χρειάζεται να σαλπάρουμε πάνω της.

::1499-1661-3494.::

μ' έστειλες!
Μπάμπης
23-11-2008 @ 00:35
ε όχι και γέρασες ,κανα δυο ρυτιδούλες ίσως ::382.::
thrasher
23-11-2008 @ 02:58
πολυ ομορφο αυτο που εγραψες..σου αφιερωνω κατι για την πορσελανινη καρδια σου. http://www.youtube.com/watch?v=cKx5zrb0Z_0

και σ'ευχαρηστω που μπηκες στον κοπο χθες και ειδες τα ποιηματα μου
TAS
23-11-2008 @ 10:10
μη μαδάς τις μαργαρίτες, Μαράκι . . .όχι άσκοπα τουλάχιστον . .
::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο