Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μπουκάλια τύψεις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130321 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μπουκάλια τύψεις
 
[font=Georgia]Μπουκάλια οι τύψεις.
Τις καλουπώνεις όπως θες.
Επί παραγγελία.
Πότε τους χώνεις κι ένα χάρτινο σημείωμα
με δυο τερτσίνες μετανόησης στο βάθος
-έτσι για δείγμα ότι άλλαξες- και τις πετάς με’σε ψυχών πηγάδια
για να βρουν τον παραλήπτη.
Πότε χτυπώντας τες στον πάγκο του γραφείου με μανία
το καταφέρνουνε να γίνουν αιχμηρές,
να κόψουν ύπνου φλέβα.
Ξέρω. Προσμέτρησα έναν προς έναν τους σκιοφόρους της νύχτας
τους ανάγνωρισα , πτώματα ζωντανά γιατί τους κοίταξα στα μάτια.
Οι φόβοι. Νόθα παιδιά των πράξεων και της θεωρίας. Οι φόβοι.
Οι εσαεί καλόγεροι στης μοναξιάς το αββαείο
υπηρέτες μίας κάποιας Ερινύας
που επιμένει κάθε βράδυ να σε ψάχνει,
να κρατά λογαριασμό έξω απ’την πόρτα σου.
Ε και λοιπόν; Έκανα λάθος! Άφησα αυτό τον κόσμο να διαλέξει για εμένα.
Όμως όχι και πάλι.
Πήρα εγώ το πιο βαρύ λιθάρι,
έστησα ένοχο τον εαυτό μου σ’ένα τοίχο και ετοιμάστηκα
για το Νεμέσειο, για το υστερνό μου λιθοβολητό.
Ανθρώπου τέχνασμα για λύπηση θεών. Κι αυτό το ξέρω.
Κι αν πρωτοστάτησα σε λάθος ανοχές...
Όχι, δεν θέλω. Το δικό μου μπουκάλι το άδειασα.
Μέρες τώρα κατάπινα τις ρανίδες του μίσους,
ρευόμουνα το θάνατο ανέραστων παιδιών,
μέρες τώρα το πεμπτικό μου σύστημα
πάσκιζε να αποβάλει τα συντηρητικά του πολέμου
τα γαλόνια τιμών που μου φόρτωσαν οι εργοδότες των λαών.
Όχι! Άλλο δεν θέλω... Παραιτούμαι!
Απόψε θέλω να σε πάρω απ΄το χέρι,
στο περιδιάβασμα μιας Άνοιξης δικής μας,
να δούμε αυτά τα απαίσια μπουκάλια να διασπώνται
στα αρχικά τους κύτταρα. Να δούμε το γυαλί πριν απ΄τη σύντηξη.
Απόψε θέλω να χωνέψω με τη σόδα τους τον πόνο και τη θλίψη.
Μη μου αρνηθείς. Χρυσή αμμουδιά θα στρώσουμε σ’ίδανικά νησιά
και με το μάρμαρο που περισσέυει , ένα άγαλμα θα στησουμε
να’χει τους δυο μας αγκαλιά και για επιγραφή μια μόνο λέξη:
«Αγάπη.»
Αγάπη μου...




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Φαληρέας
23-11-2008 @ 01:35
::love.:: ::hug.:: ::love.::
φραγκοσυριανος
23-11-2008 @ 02:03
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...ΚΑΛΗΜΕΡΑ... ::kiss.:: ::hug.:: ::kiss.::
Βραδυνή Αυρα
23-11-2008 @ 02:07
Πολύ καλό.Καλημέρα
rock sugar
23-11-2008 @ 02:08
γιατί με κάνεις πάντα έτσι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; σαν να σε ξέρω χρόνια.. ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
TarTears
23-11-2008 @ 02:40
htan apiseuto...mpravo sou k kalhmera!! ::up.::
amykar
23-11-2008 @ 02:52
Υπέροχο! Υπέροχο! Υπέροχο! ::theos.::
Πριγκιπας
23-11-2008 @ 02:52
Απόψε θέλω να χωνέψω με τη σόδα τους τον πόνο και τη θλίψη.
Μη μου αρνηθείς. Χρυσή αμμουδιά θα στρώσουμε σ’ίδανικά νησιά
και με το μάρμαρο που περισσέυει , ένα άγαλμα θα στησουμε
να’χει τους δυο μας αγκαλιά και για επιγραφή μια μόνο λέξη:
«Αγάπη.»
Αγάπη μου...
ΜΕ ΕΣΤΕΙΛΕΣ!!!! ::theos.::
mychoco
23-11-2008 @ 03:36
Μη μου αρνηθείς. Χρυσή αμμουδιά θα στρώσουμε σ’ίδανικά νησιά
και με το μάρμαρο που περισσέυει , ένα άγαλμα θα στησουμε
να’χει τους δυο μας αγκαλιά και για επιγραφή μια μόνο λέξη:
«Αγάπη.»
Αγάπη μου...

Πάρα πολύ όμορφο!
::love.:: ::up.:: ::kiss.::
swordfish
23-11-2008 @ 04:32
Είσαι απίστευτη!!!!! Πολύ καλό! ::yes.:: ::up.::
zpeponi
23-11-2008 @ 05:04
::yes.::
σιωπη
23-11-2008 @ 06:46
Ε και λοιπόν; Έκανα λάθος! Άφησα αυτό τον κόσμο να διαλέξει για εμένα.
Όμως όχι και πάλι.
Πήρα εγώ το πιο βαρύ λιθάρι,
έστησα ένοχο τον εαυτό μου σ’ένα τοίχο και ετοιμάστηκα
για το Νεμέσειο, για το υστερνό μου λιθοβολητό........ ::up.:: ::up.:: ::up.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
23-11-2008 @ 06:53
Απόψε θέλω να χωνέψω με τη σόδα τους τον πόνο και τη θλίψη.
Μη μου αρνηθείς. Χρυσή αμμουδιά θα στρώσουμε σ’ίδανικά νησιά
και με το μάρμαρο που περισσέυει , ένα άγαλμα θα στησουμε
να’χει τους δυο μας αγκαλιά και για επιγραφή μια μόνο λέξη:
«Αγάπη.»
Αγάπη μου...

Είσαι ΘΕΑ!!! ::hug.::
kalisperakias
23-11-2008 @ 07:17
Είδα μπουκάλια και μπήκα και ..καλά έκανα...

::yes.::
καλησπέρες..
Ελένη Σ.
23-11-2008 @ 07:41
Ναι, είσαι απίστευτη! Ναι, είσαι μεγάλη!!!!!!!!!!!
agrafos
23-11-2008 @ 07:49
χρυση αμμουδια
peiraiotissa
23-11-2008 @ 10:11
Απόψε θέλω να σε πάρω απ΄το χέρι,
στο περιδιάβασμα μιας Άνοιξης δικής μας,

Καλησπέρα Αθανασία μου.... ::kiss.:: ::hug.::
utterly sweet
23-11-2008 @ 11:17
εδώ σιωπώ...
**Ηώς**
23-11-2008 @ 12:49
Οι φόβοι. Νόθα παιδιά των πράξεων και της θεωρίας. Οι φόβοι.
Όχι! Άλλο δεν θέλω... Παραιτούμαι!
Απόψε θέλω να σε πάρω απ΄το χέρι,
στο περιδιάβασμα μιας Άνοιξης δικής μας,
να δούμε αυτά τα απαίσια μπουκάλια να διασπώνται

::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: δεν έχω λόγια Αθανασία μου!
Celestia
23-11-2008 @ 15:22
Αφωνη! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο