poetryf
23-11-2008 @ 02:50 | Ένας σπασμένος, τρισκατάρατος καθρέφτης
Σ’ απεικονίζει...
Τί γράφεις ρε Έφη μου! ::oh.:: | |
φραγκοσυριανος
23-11-2008 @ 03:46 | Τα κεκτημένα σου στον κόσμο δεν μετράνε
Δεν έχεις πρόσημο κι απέξω όλο μένεις
Κάτι αέρηδες σε παίρνουν και σε πάνε
Κι εσύ, σε πείσμα σου, ακόμα ανασαίνεις
Η καταδίκη σου, να βλέπεις πόσο πέφτεις
Να ‘χεις συναίσθηση της κάθε σου αυταπάτης::4141-4460-4986.::
Ένας σπασμένος, τρισκατάρατος καθρέφτης
Σ’ απεικονίζει κι ένας ξεσκισμένος χάρτης
Από μακριά οι αγαπημένοι κι είναι χρόνια::4141-4460-4986.::
Την απουσία που φοράς για φυλαχτό σου
Μετράς τα θέλω σου σε μαύρα κι άσπρα πιόνια::4141-4460-4986.::
Και με συνέπεια εχθρεύεσαι το εντός σου
ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ..... ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
Ιππαρχος
23-11-2008 @ 04:18 | αγαπημένο. | |
swordfish
23-11-2008 @ 04:47 | Πολύ καλό!!!! | |
zpeponi
23-11-2008 @ 05:14 | Ε, ΚΑΛΑ ΤΩΡΑ, ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ...
Και με συνέπεια εχθρεύεσαι το εντός σου ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!! | |
Μπάμπης
23-11-2008 @ 05:27 | είδες κότσια που έχει το άτιμο το μικρούλι ?
| |
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
23-11-2008 @ 06:46 | Υπέροχο Έφη μου!! Το λάτρεψα ολόκληρο!!
Αυτό με συγκλόνησε:
Κι εσύ, σε πείσμα σου, ακόμα ανασαίνεις
::hug.:: ::hug.:: | |
το κορίτσι του Μαι
23-11-2008 @ 08:42 | "Κι εκεί κρυμμένο στη σιωπή του κουβαλάς
Ένα μικρούλι που απ’ τα μάτια σου κοιτάζει
Που δε σου μάθανε ποτέ να τ’ αγαπάς
Και που το ξέρεις τρομερά πόσο σου μοιάζει"
http://www.youtube.com/watch?v=HBv6CLk7yPI
| |
TAS
23-11-2008 @ 08:42 | Την απουσία που φοράς για φυλαχτό σου/ Και με συνέπεια εχθρεύεσαι το εντός σου...ε όχι ! μην αφορίσεις τη ζωή σου ..
| |
dodoka
23-11-2008 @ 08:52 | Καλησπέρα Εφάκι μου υπέροχο το ποιημάσου μου έφερες στο νου Καββαδία. επήρες τις φωτο; πολύ όμορφες. ::up.:: ::kiss.:: | |
Nefeligeretis
23-11-2008 @ 11:43 | Υπέροχο και δυνατό Εφη!
::hug.:: | |
χωρικός
23-11-2008 @ 12:45 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
χωρικός
23-11-2008 @ 12:45 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
**Ηώς**
23-11-2008 @ 13:24 | Όταν σωριάζεσαι το χέρι του σου απλώνει
Την κάθε ανάσα σου, την κάθε προσευχή σου
Με το εν δυνάμει του αντέχει να πληρώνει
Και δε σ’ αφήνει ν’ αφορίσεις τη ζωή σου
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
23-11-2008 @ 23:45 | Κι εκεί κρυμμένο στη σιωπή του κουβαλάς
Ένα μικρούλι που απ’ τα μάτια σου κοιτάζει
Που δε σου μάθανε ποτέ να τ’ αγαπάς
Και που το ξέρεις τρομερά πόσο σου μοιάζει
Όταν σωριάζεσαι το χέρι του σου απλώνει
Την κάθε ανάσα σου, την κάθε προσευχή σου
Με το εν δυνάμει του αντέχει να πληρώνει
Και δε σ’ αφήνει ν’ αφορίσεις τη ζωή σου
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Θεττάλια
25-11-2008 @ 04:24 | Έφη, το ποίημά σου ζωντανό, μεθυστικό. Δεν έχω το e-mail σου, καλή μου, για να σου στείλω τις φωτο που βγάλαμε. Σε φιλώ. | |
 |
