Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
24-11-2008 @ 03:49 | Κουρασμένες ψυχές
ψάχνουν να βρουν στο χθες
την αλήθεια που καίει το σώμα.
::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
24-11-2008 @ 03:52 |
Εσύ ρωτάς τι και πώς
εγώ σκάβω για φως
Ένα τούνελ θαμμένος στο χώμα.
Σαν τυφλός οδηγός
Της σιωπής μου αμνός
Ξεψυχώ δίχως φωνή, δίχως χρώμα.
Τρέχει ο χρόνος να δει
Η ζωή τι θα πει
Κι εγώ πίσω αντέχω ακόμα
ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ... ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
MARGARITA
24-11-2008 @ 05:40 | συγκινεί η γραφή σου ::smile.:: | |
**Ηώς**
24-11-2008 @ 09:42 | Πες μου εσύ τι να πω
Με τι κουράγιο να ζω
Όταν φεύγεις εσύ
ξεψυχά η πνοή
Κουρασμένη αχνή
σημάδια φόβου εκεί
στου ύπνου αφήνει το στρώμα.
::hug.:: ::hug.:: | |
Mικρουλι
24-11-2008 @ 09:49 | "Πες μου εσύ τι να πω
Με τι κουράγιο να ζω
Όταν φεύγεις εσύ
ξεψυχά η πνοή
Κουρασμένη αχνή
σημάδια φόβου εκεί
στου ύπνου αφήνει το στρώμα"
Παρα πολυ καλο!! Μπραβο!!
::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |
*pipi*
24-11-2008 @ 10:46 | ::yes.:: πολύ ωραίο... | |
mychoco
24-11-2008 @ 13:40 | Πες μου εσύ τι να πω
Με τι κουράγιο να ζω
Όταν φεύγεις εσύ
ξεψυχά η πνοή
Κουρασμένη αχνή
σημάδια φόβου εκεί
στου ύπνου αφήνει το στρώμα.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
