| |
Γαλήνια ματιά αγκαλιάζει πλώρη και πρύμνη μαζί
τ' ατίθασα εξουσιάζει κρυμμένο όνειρό μου που ζει.
Ποιο παρελθόν ζωντανεύει στο νου μου αυτή την τροπή..
σκοτάδι και πόλεμος έξω κι η ειρήνη να σέρνει ντροπή.
Όχι, θα γίνουμε τώρα κυρίαρχοι του παιχνιδιού
μας πάει η ηχώ παραπέρα κι αγέννητου μοιάζει λαού.
Σ' αυτό το λιμάνι κοιμάται/ η απάτη και κάποιος θρηνεί
γερνά ο λαός και λυπάται κι ο χρόνος κερνάει κρασί.
Ντυμένη μ’ αυτήν την ομίχλη τη γνώριμη και μακρινή
μ' ανάσες νικάς και θυμίζεις της μάχης παλιά ιαχή
ξανά ο χρησμός σου γεννάει απρόσμενη ανατροπή
ξυπνά η ψυχή και θυμάται κι ο πόνος της φέρνει σιωπή.
Γλώσσες φωτιάς θα αντέξεις και λέξεις δεμένες σ’ αυτή
μετρώ δυο στιγμές το ταξίδι στα μάτια σου την ταραχή
τ’ απίστευτα αν θα πιστέψω της γης μου καλώ τη βροχή
τα λόγια σου μες τα δικά μου να φθάσω ζητούν να ‘μαι κει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
