Ελένη Σ.
27-11-2008 @ 04:09 | Αθανασία μου, αξίζεις…και το ξέρουν αυτοί που έχουν μάτια αγνά για να δουν και να χαρούν αυτή σου την αξία, με αγάπη και μόνο…και να ξέρεις πως αυτοί δεν είναι λίγοι καλή μου! | |
ΑΝΤΗΣ
27-11-2008 @ 04:13 | Ναι συμφωνω με την Ελενη
Αυτη εχει παντα δικιο γιατι ξερει να εκτιμα
Εισαι μοναδικη και αξεπεραστη ΠΟΙΗΤΡΙΑ
| |
Πριγκιπας
27-11-2008 @ 04:34 | Μα η σιωπή είναι τετράγωνη.
Τετραγωνίζομαι κι εγώ. Θέλω ν’απέχω.
Μη μου ζητάτε άλλο απ’την ουσία μου. Δεν έχω.
Δεν αντέχω.
έχεις το χάρισμα να ζώντανεύεις
τις λέξεις
την καλησπέρα μου Αθανασία ::theos.:: | |
Δήμητρα
27-11-2008 @ 05:05 | Άσε τα σκυλιά να γαυγίζουν κορίτσι μου.
Δυο αυτάκια δεν έχεις? Άντε μπράβο.::rock.:: | |
Κακτίνα
27-11-2008 @ 07:11 | αφήσε τον χρόνο να μιλήσει ξέρει αυτός και γδύνει, ναι η σιωπή είναι τετράγωνη πολύ σωστά Αθανασία | |
Ηypocrisy
27-11-2008 @ 07:38 | οχι τιμη δεν εχει η ψυχη γι αυτο κ το μπορει
ν ανασταινει στη σιωπη τα νεκρα της σημεια
να διαβαινουν αλλα καναλια νεα
τουτο το ανηφορι δεν εχει τελειωμο
ποσο μαλλον η ουσια
γι αυτο κ μπορεις ν απεχεις οσο θελεις ..... Φιλια πολλα Ομορφια ! | |
petrwnas
27-11-2008 @ 07:42 | καλησπερα γιατι στεναχωριεσε αδικα ο καθενας μας οτι εχει δινει εσυ τι περημενεις να πάρεις απο ψιλικατζιδικο χρυσο; καλησπερα και ηρεμα | |
**Ηώς**
27-11-2008 @ 08:00 | Η μονάδα. Η τριάς. Ο Θεός.
Μια τρισδίαστατη υπόθεση και μόνον.
Μα η σιωπή είναι τετράγωνη.
Τετραγωνίζομαι κι εγώ. Θέλω ν’απέχω.
Μη μου ζητάτε άλλο απ’την ουσία μου. Δεν έχω.
Δεν αντέχω.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Nefeligeretis
27-11-2008 @ 08:11 | ...κι αφήνει στο πηλίκο του ένα δάκρυ.
Καθαρή και διαμαντένια ποιητικό δαιμόνιο!
::hug.:: | |
rock sugar
27-11-2008 @ 08:23 | Τι να πρωτοπώ;; φοβάμαι μην καταντήσω και γραφική.... αλλά θα συνεχίσω την υπερβολή μου και θα πω... νέκταρ τα λόγια σου , οι σκέψεις σου και αξεπέραστη η αξία σου! ::theos.:: ::love.:: | |
swordfish
27-11-2008 @ 10:19 | Πολύ καλό!!!! ::yes.:: ::up.:: | |
γιώργος εν πλω
27-11-2008 @ 11:52 | Ποια θα χωρέσει την αλμύρα σου απόψε;
Στάζουν χοντρό αλάτι τα πρησμένα σου τα μάτια
κι οι μαύροι κύκλοι σαν οικόπεδα αφιλόξενα του ύπνου
αν και φίλος του αλατιού
πόσο αληθινά καίει το αλάτι μες τα μάτια
πολύ καυστική είσαι
πολύ αληθινή είσα
πολύ καλή είσαι
είσαι για μένα
άριστη | |
mantinada
27-11-2008 @ 12:01 | Τα μονοπάτια που βαδίζουμε δεν είναι εύκολα Αθανασία μου,
το έβλεπες, το ένιωθες και τώρα το γνωρίζεις...
Όπως όλοι, αργά ή γρήγορα, το μαθαίνουμε...
Τώρα είναι η ώρα ν' αποφασίσεις,
θα σκύψεις το κεφάλι γιατί μια σταγόνα όξινη βρέθηκε να κάψει το κορμί σου ή θα αφεθείς στη βροχή απ' αγάπη, εκτίμηση και θαυμασμό, που καθημερινά βιώνεις, αφήνοντας τη στις ρίζες σου να φτάσει και ζωή να δώσει στα λουλούδια της Ψυχής σου ξανά για να ανθίσουν;
Την απάντηση την έχεις μέσα σου,
χαμογέλα!!!
Να είσαι καλά,
καλό σου βράδυ! | |
mychoco
27-11-2008 @ 12:11 | Χαλαρά..!!!!!!!!!!!!
Πολύ καλό!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Noldiel
27-11-2008 @ 13:43 | Καλησπέρα, Αθανασία, όπως και να' χει πάντα μου αρέσεις. Αλλά μου λείπει εκείνο το κοριτσάκι που παρακολουθεί τον κόσμο με λαμπερό το βλέμμα, με ενθουσιασμό - που είναι όλο αγάπη και ελευθερία.
Ο χειμώνας να φταίει; Εδώ και καιρό παλεύεις... Τι παλεύεις; Σιγά-σιγά σκοτεινιάζει...χρισόσκονη και νεκρές πεταλούδες από κάτι περασμένο που θέλεις να κρατήσεις; Γιατί; ::hug.:: | |
 |
