| |
Ο ΣΑΚΟΣ
Το υγρό υπήρχε παντού. Πηχτό, παχύρευστο , χλιαρό , ευχάριστο …
Το υγρό χάιδευε , φιλούσε , έτρεφε , προστάτευε . Μαλακό και σκληρό μαζί. Το υγρό ήταν ο κόσμος , η συντροφιά, η παρηγοριά , το παιχνίδι .
Πάνω κάτω αριστερά δεξιά ,όλα ίδια . Χωρίς προσανατολισμό, χωρίς κατεύθυνση . Ζέστη, ηρεμία , ασφάλεια . Στο τέλος , ένα όριο , ένα στοπ. Μετά από αυτό τι ? Η Σκιά το φώτιζε. Η σκιά έδινε χρώμα και διάσταση.
Το σχοινί με κρατούσε γερά. Άντεχε . Μετρούσα τις δυνάμεις του , πάλευα μέσα στο υγρό. Κλυδωνιζόμουν μετέωρη. Τιναζόμουν , εμπρός πίσω , εμπρός και πίσω. Άντεχε, με αγαπούσε άραγε? Γιατί όχι Αλλεπάλληλες στροφές γύρω από τον εαυτό μου. Χωρίς περιοδικότητα χωρίς πρόθεση,. Αέναη κίνηση, απόλυτη ελαφρότητα . Έτσι, απλά συνέβαινε … Δέσμιος , δεσμώτης και δεσμός ήταν ένα, ελευθερία.
Το υγρό όμως ζούσε , άλλαζε , γινόταν όλο και πιο παχύρευστο, όλο και πιο διεισδυτικό. Τρύπωνε παντού. Έμπαινε μέσα στο ρουθούνια , μέσα στο στόμα, γέμιζε τις κοιλότητες ,τα πνευμόνια. Ξέπλενε , καθάριζε. Εξάγνιζε, ότι άγγιζε, το μέσα, το βαθύ, ότι δεν βλέπεις και δεν μπορείς να δεις, αλλά υπάρχει. Ένας χορός ιερός , ταπεινός και απειλητικός ταυτόχρονα.
Το υγρό υπήρχε παντού …
Ασφυξία. Το υγρό με έπνιγε. Κατέλαβε όλο το χώρο, γέμισε κάθε εσοχή κάθε πιθαμή , δε υπήρχε κενό, μόνο εγώ και το υγρό. Εγώ υπήρχα ή ήμουν κομμάτι του υγρού? Τα σημάδια της ύπαρξης χάθηκαν .Ήμουν μόρια υγρού ένα και το αυτό. Εκατομμύρια μόρια ,τρισεκατομμύρια μικροσωματίδια. Μια φρενήρης κούρσα ταχύτητας και στασιμότητας μαζί. Μια παράνοια . Τη μια στιγμή ζούσα μέσα στο υγρό και τώρα δεν υπήρχα πια. Είχα γίνει υγρό. Ήμουν το υγρό. Το όριο είχε χαθεί. Το όριο είχε γίνει και αυτό υγρό. Τόσο πυκνό και παχύ όσο το κενό. Δέσμιος δεσμώτης και δεσμός όλα ήταν ένα, ήταν το ίδιο. Ασφυξία.
Παγίδα. Απόλυτη ακινησία. Βάρος. Τεράστιο ανυπολόγιστο βάρος
Η σκιά με είχε ρουφήξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
