| |
| | Λιγοστεύει το Φως |  | | | Κι όμως Φταίμε .. | | |
Εκπεσώντες κι Αγγέλλοι ,
για ψυχές καρτερούν,
Ουρλιάζουν και κλαίνε,
και μάχες ζητούν.
Με σπαθιά πολεμάνε,
προσευχές και βρισιές,
Και το δίκιο κυλάνε,
Στους βούρκους του χθες.
Ψυχές που πονάνε ,
Ανθρώπων κοινές,
Που ήλιο ζητάνε,
Μα τριγύρω σκιές.
Λαχταράνε Ελπίδα,
Κι αυτή πουθενά,
Στον κόσμο χαμένοι,
Παντού καταχνιά.
Σκυφτές οι φιγούρες,
Λιγοστεύει το Φως,
Τα βήματα σέρνουν,
Και που ειν’ ο Θεός;
Γιατί να πεθαίνουν,
Τόσα νέα παιδιά,
Σε ασφάλτινους δρόμους,
Σε σοκάκια στενά;
Γιατί η αδικία,
Παντού να γυρνά,
Τσιμπούσι να κάνει ,
Σ΄ αθώα κορμιά;
Γιατί το ποτήρι ,
Να ‘ναι πάντα πικρό,
Για όσους αγαπάνε,
Και ζητάν ουρανό;
Είναι που φταίνε,
Στ’ αλήθεια κι αυτοί,
Είναι που θέλουν ,
Μα δεν έχουν πυγμή;
Είναι που δούλοι,
Εμάθαν να ζουν,
Τα μάτια να κλείνουν,
Σε όσα ποθούν;
Είναι που την πάρτη,
Θεό τη θωρούν,
Μια και τους είπαν,
Με τα Πρέπει να ζουν;
Μη τάχατες είναι,
Πως ξεχάσαν κι αυτοί,
Το «ότι δώσεις θα λάβεις»,
Και γίναν τυφλοί;
Κενοί από συμπόνια,
Απ’ αγάπη, στοργή,
Στριγκά αηδόνια,
σε μια μαύρη ζωή.
Και ψάχνουν και κλαίνε.
Σαν γυρνάν μοναχοί,
Στα κλουβιά τους τα βράδια,
Για λίγη πνοή.
Ότι δώσεις θα πάρεις,
Το λέγαν παλιά,
Και σαν το ξεχάσεις,
Ελπίδα καμιά.
Ανέλπιδα ψάχνουν,
Μαύρους τράγους να βρουν,
Θυσία να κάνουν ,
Μπας και τάχα σωθούν.
Μα μέχρι να νιώσουν,
της ψυχής τους το φως,
η δυστυχία θα είναι,
σύντροφός τους απτός.
Κι η καρδιά θα σπαράζει,
Για λίγη ζωή,
Μα μονάχα το δάκρυ,
Αυτήν θα καλεί.
Η Αλήθεια υπάρχει,
Και το Φως κι η Πνοή,
Μα χωρίς την Αγάπη,
Θα ‘ναι πάντα λειψή.
Και ως να τη νιώσει,
Ο καθείς από μας,
Στα σκοτάδια θα μένει ,
Και θα είναι φυγάς..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
30-11-2008 @ 13:04 | Την καλησπέρα μου σε όλους. | | *pipi*
30-11-2008 @ 13:12 | ::theos.:: δεν υπαρχουν λογια.. | | mantinada
30-11-2008 @ 14:32 | Φταίμε...
Ίσως...
Μα είναι μια αρχή το να μπορούμε τα λάθη μας να αναγνωρίζουμε και την αλλαγή στις ζωές μας να φέρνουμε...
Αλλαγή...
Τόσο δύσκολη μα και τόσο απαραίτητη ταυτόχρονα αν πραγματικά θέλουμε το Φως κυρίαρχο να είναι μέσα μας...
Κι όταν οδηγός μας είναι η Αγάπη,
εκείνη που βαθιά μέσα μας, στην Ψυχή μας, αναγνωρίζουμε πως είναι αληθινή,
τότε όσο βαθύ κι αν είναι το σκοτάδι δε μπορεί παρά δώσει τη θέση του στο Φως...
Καλό μας ξημέρωμα και καλό μας μήνα Ουρανέ μου! | | Ηypocrisy
30-11-2008 @ 16:05 | λιγοστευει το φως ειναι μια αληθεια
μα τη δικη σου φωτιζει η αρτιοτητα
εντος μας ο θεος μα ποιος τον στρεφει πανω του | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
30-11-2008 @ 22:47 | Ότι δώσεις θα πάρεις,
Το λέγαν παλιά,
Και σαν το ξεχάσεις,
Ελπίδα καμιά.
::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
