Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130938 Τραγούδια, 269496 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ανοικοδόμηση
 για το χωριό μου...
 
Μια ανηφόρα απότομη κι ύστερα εσύ
σκαρφαλωμένο από χρόνια πάνω σε βράχια αφιλόξενα
να προσπαθείς με δόντια και με νύχια
πεισματικά να κρατηθείς ολόρθο
μ’ όλες του χρόνου τις σπαθιές
να φαίνονται από μακριά
απάνω στο κορμί σου…

Βαριανασαίνεις το αισθάνομαι… πεθαίνεις
κι όσο πλησιάζει η ώρα
τόσο με ζώνει η θλίψη από παντού
μαζί σου θα πεθάνει κι ένα μέρος του εαυτού μου
που το έχω αφήσει εκεί στην εφηβεία του ακόμη
στα λιόδεντρα καταμεσής
αναμεσίς στα αμπέλια
στο ζύγισμα των γερακιών
στον ορεινό σου αέρα
σε καθεμιά σου σπιθαμή
σε κάθε πέτρα κάτω…

Ακούω το ρόγχο σου, το αισθάνομαι… πεθαίνεις
κι όσο πλησιάζει η ώρα
από άμυνα θαρρείς ή από ένστικτο διάσωσης
των αναμνήσεών μου
σε επισκέπτομαι ξανά, ξανά, συνέχεια
σε ώρες κυρίως βραδινές
που το μυαλό μου
κατασταλάζει απ’ τα πολλά
και σε ανοικοδομώ με τη βοήθεια της φαντασίας
ακέριο
έτσι ως ήσουν άλλοτε σε μέρες σκολιανές
λουσμένο στον ασβέστη…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
30-11-2008 @ 23:37
::up.:: ::up.::
oneirokritis
30-11-2008 @ 23:45
Με εκφράζει απόλυτα το ποίημά σου. Έχω κι εγώ ένα χωριό που πεθαίνει...
CHЯISTOS P
01-12-2008 @ 00:28
Καλημέρα φίλε Χρήστο !
Θα έλεγα να ..βοηθήσω, αλλά θα ήτανε σαν να πουλώ στον ρολογά ρολόγια...
χρήστος
01-12-2008 @ 00:40
σας ευχαριστώ όλους...
χρήστο, ευχαριστώ για την προσφορά βοήθειας... άλλωστε εσύ κάτι παραπάνω ξέρεις από ανοικοδομήσεις...
Lambito
01-12-2008 @ 02:06
Δεν υπάρχει πιο θλιβερή εικόνα ,από τα έρημα χωριά.Πόσοι μύθοι ,παραμύθια κι άνθρωποι που τ'αναστήσανε περιμένουν κάτω από πέτρες ,δέντρα,να ανακαλυφθούν ξανά.Γιατί η αλότητα που χάσαμε είναι το δυσκολότερα τοπίο ,που τελικά διαφεύγει,από την καθημερινότητά μας.

Καλημέρα
Ιππαρχος
01-12-2008 @ 02:18
Πόσο δίκιο έχεις...
AceOfSpades
01-12-2008 @ 03:08
είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπω ανθρώπους να νιώθουν έτσι, όπως εσύ φίλε μου για τον γενέθλιο τόπο. χειροκροτώ λοιπόν, όχι μόνο για την απόδοση ή την τέχνη, αλλά και για το θέμα.
καλό μήνα !

Μαρία Χ.
01-12-2008 @ 03:40
Όχι μόνο τα χωριά.. μα και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη ανοικοδόμησης σήμερα.. και μάλιστα πρόκειται για αμφίδρομη σχέση.. με αμφίδρομα ωφέλη...
Φιλοσοφική συζήτηση θα μου πεις.. μα μου γέννησε τον συνειρμό αυτό το ποίημά σου Χρήστο...
Να είσαι καλά...
Αγνή
01-12-2008 @ 04:50
Δεν έχω χωριό φίλε μου
αλλά κάπως έτσι νιώθω μερικές φορές
γιά την Αθήνα μου
που αλλάζει, αλλάζει συνεχώς...
Υπέροχο.
Ιχνηλάτης
01-12-2008 @ 09:05
Θά `θελα νά `χα γράψει εγώ το ποιημα αυτό φίλε μου!
Αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να γράψω κάτι για το χωριό μου!
Ίσως γιατί ζώ εκεί!
Όταν έχεις κάτι δεν το εκτιμάς!
Το εκτιμάς, όταν το χάσεις!
(Με συγκίνησε το κειμενό σου).

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο