| |
Ζητιάνα ψυχή ,στα στενά σοκάκια γυρνά
στους λόφους, στα δέντρα κρυμμένη
Η αγάπη στους βράχους πεινά
η ανθρωπιά στις χαράδρες χαμένη
Κλαίει η μοίρα σαν ήρθε η μέρα να την δει
σαν βγήκε ο ήλιος να κάνει βόλτα
Περνά ο χρόνος σταματά εκεί
στου φεγγαριού το φως κλείνει την πόρτα.
Σιγοσβήνει μια ψυχή που αιμορραγεί
κι εγώ αμέτοχος κοιτάω
Το μέλλον που ζητώ ξεφυτρώνει από τη γη
και γω τυφλός δεν βλέπω , το πατάω.
Σ΄ αυτό το σκοπό δεν αντέχω εγώ
δεν αντέχει η καρδιά μου συνέχεια να ραγίζει
σ ΄αυτό το χορό δεν παίρνω μέρος εγώ
Το κεφάλι ,θυμώνει και τον τροχό γυρίζει
Σ ένα κόσμο που πίστευα μικρός
Φτιάχνω καράβια τα παιδικά όνειρά μου
Πιάνω τα αστέρια στο σώμα χύνω φως
την χαμένη αγάπη παίρνω αγκαλιά μου.
Γυρνώ στη ζητιάνα ψυχή την φιλάω
μια ελπίδα μικρή ,σα ρόδο χαρίζω
την φτωχή την καρδιά μαθαίνω ν αγαπάω
και στη μικρή μου ζωή σελίδα γυρίζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
