stixoi.info: Ακύρωση

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ακύρωση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ακύρωση

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος, και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός....(Μ.Ε.)

Ακύρωση

Μια νύχτα καταργήθηκε ο δρόμος
Τα πόδια και τα χέρια
Πέτυχαν την τέλεια χωροχρονική συγκυρία
Κι ανακατέλαβαν σημασίες που είχαν απωλέσει
Καθώς την πορεία πια την προσδιόριζαν τα δύσβατα
Κι οι πρωτογενείς διαδρομές
Έξω από τις στρωμένες ευθείες
Τις ξεκάθαρες ακολουθίες
Χωρίς φώτα
Χωρίς σήμανση
Παρθένα σημεία των οριζόντων
Έμελλε πια να ενωθούν
Σχεδιάζοντας τη δική μου μοίρα
Γιατί;
Εγώ
Δεν ήθελα μήτε το βλέφαρό μου να κουνήσω
Ήθελα να μείνω ασάλευτη σ’ εκείνη τη στιγμή
Σ’ εκείνο το ελάχιστο
Το σχεδόν ανύπαρκτο σημείο
Πριν τον αφανισμό του δρόμου
Άραγε να χάθηκε επειδή το βλέφαρό μου κινήθηκε;

Μια νύχτα καταργήθηκε ο δρόμος
Μα κι αυτός μέχρι που τον πατήσαμε δεν υπήρξε
Εμείς τον ανοίξαμε
Και τον σχεδιάσαμε
Χωρίς προορισμό άλλο απ’ την αμοιβαιότητα

Τώρα
Συχνά η προσπάθεια γεννιέται με οδύνη
Αφύσικα αναπαράγεται με τόσο άγχος
Που κάνει τη βάση του κρανίου δύσκαμπτη
Συχνά τα μάτια αρνιούνται ν’ ανοίξουν το πρωί
Τώρα μια τύψη ξεχασμένη αναγεννιέται
Και διεκδικεί
Όσα της στέρησε τόσα χρόνια το φράγμα της αγάπης σου

Ο δρόμος καταργήθηκε
Κι εγώ υπήρξα τόσο λίγη
Τόσο μικρή
Που μόνο τον κοιτούσα να χάνεται
Με τι να σε παλέψω τώρα
Που ξέρεις ότι δε πιστεύω πια;
Σ’ εσένα εκεί απέναντι
Που με παρατηρείς απ’ τον καθρέφτη
Σ’ εσένα μιλάω…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)

νετη541 06-12-2008 @ 01:46	http://www.youtube.com/watch?v=_DxGZKauq3U
TAS 06-12-2008 @ 02:12	Η ακύρωση αναίρεσε κι όλες μου τις πορείες στα δύσβατα…Τώρα ενεδρεύει η οδύνη… Και η δυσκαμψία …που διεκδικεί τα τέλη της άρνησης . . . Έφη . .
αισχυ(λος) 06-12-2008 @ 02:13	σε 'μενα; ::hug.:: ::kiss.:: ::kiss.:: ΕΦΗ!!!!!!!!
Μοιάζω μ'εσένα 06-12-2008 @ 02:31	Εσύ τόσο λίγη; Κάποιο λάθος κάνεις. . . Αγαπημένη ::love.::
nuxtolouloudo 06-12-2008 @ 02:39	Πανέμορφο... Με όλη μου την ειλικρίνια...
φραγκοσυριανος 06-12-2008 @ 02:46	Δεν ήθελα μήτε το βλέφαρό μου να κουνήσω Ήθελα να μείνω ασάλευτη σ’ εκείνη τη στιγμή Σ’ εκείνο το ελάχιστο Το σχεδόν ανύπαρκτο σημείο Πριν τον αφανισμό του δρόμου Άραγε να χάθηκε επειδή το βλέφαρό μου κινήθηκε; Μια νύχτα καταργήθηκε ο δρόμος Μα κι αυτός μέχρι που τον πατήσαμε δεν υπήρξε Εμείς τον ανοίξαμε Και τον σχεδιάσαμε Χωρίς προορισμό άλλο απ’ την αμοιβαιότητα ΑΠΙΘΑΝΟ... ::up.:: ::yes.:: ::up.::
agrafos 06-12-2008 @ 02:54	Εφη;; τι ομορφη βουτια ηταν αυτη μες τον καθρεφτη σου;;;
Ιππαρχος 06-12-2008 @ 04:08	Ειλικρινά σου εύχομαι να σου χαμογελάσει, σύντομα, ο καθρέπτης σου...
Aris4 06-12-2008 @ 08:46	Σου ειπα , μη με κανεις να βουρκωνω πρωι - πρωι !!! ::hug.:: ::sad.:: ::xmas.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 06-12-2008 @ 10:44	Τώρα μια τύψη ξεχασμένη αναγεννιέται Και διεκδικεί Όσα της στέρησε τόσα χρόνια το φράγμα της αγάπης σου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο