| |
Θα σε ονομάσω του απέραντου σφυγμό
Ήρεμο πυρετό
Που αντιχτυπάει κάθε αειπάρθενη στιγμή
Στους κροτάφους μου
Σαν βαρειά καταιγίδα
Σαν φονική λεπίδα
Με δύναμη πολύμορφη κρυφή
Θα σε ονομάσω αγάπη φωτιά,σεισμό ,λεηλασία
Κ’ύστερα γαλήνη των ερειπίων
Που συμπληρώνει ευδιάκριτα την άμφόβολη ευτυχία
Καθησυχαστική,
Ατελεύτητη και παρηγοριτική
Καλά που φτάνει η νύχτα κι ανάβει το τοπίο
Της άτρεμης πηγμένης μοναξιάς μου
Όλα ειναι πιά οτι είναι,οτι δεν είναι χωρίς ιστορία
Όλα τα βλέπω μακρυνά
Σα να δανείζομαι μάτια μοναχικά
Λαθραίαελευθερία,μεγάλη ελευθερία
Της άκοπης ερημιάς μου
Μα τέτοιες ώρες ,ναι πως σου ανήκω θαρρώ
Θαρρώ πως σε γνωρίζω ,πως μαζί σου ζώ
Κι έτσι μετέωρος μένω πάνω ψηλά υψωμένες
Απο τις δυό πανίσχυρες σου φτερούγες βασταγμένος
Μη ξέροντας που βρίσκομαι
Ή αν βρίσκομαι
Και που θα πέσω
Κουράστηκαν να με κρατάνε κι αυτά τα αθώα ,ωραία σου χέρια
Να μου φωτίζουν το δρόμο σαν αστέρια
Χέρια τρυφερά ερωτευμένα
Πούναι κιόλας αθάνατα ,ονειρεμένα
Κι αν πρέπει κάποτε βαθιά να ηρεμήσω,να χαθώ
Κι αν πρέπει να λησμονήσω που δεν ξέρω να νικώ
Ο δρόμος θάναι μια ύστατη τεταμένη κι ευαίσθητη ευθεία
Αναλλοίωτη κι ακέρια του έρωτα ισαχή
Ανήκουστη ,βαθιά, επιβλητική
Ωστόσο δική μου να σε λατρέψω επιθυμία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
