Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Είν' η ζωή ένα παιχνίδι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130389 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Είν' η ζωή ένα παιχνίδι
 
[align=center][I][B]Είν' η ζωή ένα παιχνίδι
κι εμείς τα πιόνια της θαρρώ,
γιατί αμείλικτ' είναι τόσο
να καταλάβω προσπαθώ...

Χαρές μας δίνει μια στις τόσες
κι ύστερα πάλι μας χτυπά,
τη μια σε στέλνει στα ουράνια,
την άλλη κάτω σε πατά...

Δεν έχω δύναμη ν' αντέξω
άλλα χτυπήματα σκληρά
όσο θα ζω σε ένα κόσμο
που με το χρήμα με μετρά...

Ειν' η ζωή ένα παιχνίδι
κι εμείς τα πιόνια της θαρρώ,
δίχως καμιά πλέον ελπίδα
δε το μπορώ άλλο να ζω... [/B][/I][/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Για σένα Ουρανέ μου
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου...
 
petrwnas
09-12-2008 @ 10:37
καλησπερα Μαρια πολυ καλό!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
αισχυ(λος)
09-12-2008 @ 10:50
poly omorfo!! kai filosophimeno!! ::yes.::
Nikos Krideras
09-12-2008 @ 12:17
πολύ όμορφο μπράβο ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
mychoco
09-12-2008 @ 12:45
Στο παιχίδι πάντα υπάρχουν πιθανότητες να κερδίσεις όμως!!! ::wink.::
Πολύ καλό,Μαράκι!!! ::up.:: ::up.::
Την καλησπέρα μου..
Νεφελοβάτης
09-12-2008 @ 13:50
Ζωή…

Αυτή που μας έστειλαν και μας έδωσαν να ζήσουμε.. Χωρίς να μας ρωτήσουν φυσικά…


Κάποιοι λεν πως είναι ένα στοίχημα… Μεταξύ του καλού και του κακού… Με τρόπαιο..; Εμάς…

Μα μπορεί και να ‘ναι ένα παιχνίδι… Τυχερό…

Οπότε να σου θυμίσω ένα παλιό σου, από τα πρώτα που διάβασα από σένα… Και αγαπημένο είναι…

Το μοίρα μου είσαι…

Που τελειώνει:

Μοίρα μου είσαι, εγώ σε Ορίζω…

Κι έτσι η Ελπίδα να Ζει συνεχίζει…

Φιλιά σου Θάλασσα…
mantinada
09-12-2008 @ 15:05
Να είστε καλά petrwnas, αισχυ(λος), Nikos Krideras...

Ναι, Φωτεινή μου, υπάρχει πιθανότητα να κερδίσεις μόνο που στατιστικά είναι πολύ πιθανότερο να χάσεις... Δυστυχώς...

Θοδωρή μου, Ουρανέ μου,
η Ελπίδα συνεχίζει να Ζει, ναι...
Όσο για τη Μοίρα μας και κατά πόσο την ορίζουμε οι ίδιοι,
αυτή εδώ την ώρα έχω τις αμφιβολίες μου
και αυτό που τότε έγραψα σαν από χέρι άλλου να γράφτηκε μου φαίνεται...
Από τη φύση μου κυκλοθυμική όμως οπότε μην ανησυχείς...
Κρίση είναι, θα περάσει...

Καλό βράδυ σε όλους σας...
Black_BattleDragon
09-12-2008 @ 18:17
Περπατώντας κάποια μέρα σε κάτι στενάκια στην αγορά της Αθήνας, πέρασα έξω από ένα μαγαζάκι ... κατα τ' άλλα αδιάφορο... εκτός από μία επίγραφή...." Ήρθα σε αυτή τη ζώή χώρις να με ρωτήσει κανείς, θα φύγω από αυτή τη ζωή χωρίς επίσης να με ρωτήσει κανείς... αφήστε τουλάχιστον να ζήσω χωρίς να ρωτήσω κάνενα!!"... όμως ακόμα και αυτό το ελάχιστό, τελικά μοιάζει υπερβολικό να το ζητάμε!!!.... Όμορφοι στίχοι Μαράκι που περιγράφουν μία καθόλου όμορφη πραγματικότητα... η οποία μακάρι να ήταν παιχνίδι, τουλάχιστον έτσι θα υπήρχε έστω και ένας νικητής!!!

Βλέπω τα κοινωνικά χαστούκια συνεχίζονται!!! ΦΙλιά!!
peiraiotissa
10-12-2008 @ 01:04
Καλημέρα Μαρία...ωραίο γραπτό-δε λέω- αλλά πρέπει να ζήσουμε...να παλέψουμε και να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο!Για τον Αλέξη...για τα παιδιά μας.... ::kiss.::
mantinada
10-12-2008 @ 03:01
Δρακάκι,
δεν είναι υπερβολή να ζητάμε να ζήσουμε όπως θέλουμε...

Το πρόβλημα είναι πως μέχρι να΄"πέσουμε" πάνω σε μια τέτοια επιγραφή περνάνε αρκετά από τα χρόνια της ζωής μας...
Και δεν είναι μόνο αυτό...

Απ' τη στιγμή της "κουτουλιάς" ως τη συνειδητοποίηση του πόσο δίκιο έχει αυτή η επιγραφή στα όσα θέλει να πει, ε...,
θα περάσουν μερικά ακόμα...

Οπότε το ζήτημα νομίζω είναι να το συνειδητοποιήσουμε περισσότερο νωρίς παρά αργά, για να έχουμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε όσα δικαιωματικά μας ανήκουν...

Και μην παραπονιέσαι για τα "χαστούκια", αφού κατά βάθος σ' αρέσουν... ::wink.:: Φιλιά φιλαράκι!
...........................

Αθηνά μου,
ποτέ δεν το έβαλα κάτω παρά τις δυσκολίες που έχω ν' αντιμετωπίζω
και υπάρχουν κάποιοι, ακόμα κι εδώ μέσα, που μπορούν να το βεβαιώσουν σε όποιον το θελήσει...

Είναι όμως και στιγμές που θες ν' ακουμπήσεις την πλάτη κάπου, να πάρεις μια ανάσα, να ξαποστάσεις για λίγο πριν ξανά συνεχίσεις,
και αυτές οι στιγμές είναι κάπως...
Γιατί τότε μπορείς να αφεθείς στην απόγνωση, να νιώσεις κουρασμένος, αδύναμος, μόνος...

Για λίγο όμως όλα αυτά καθώς πάντα κάτι υπάρχει που σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις...
Στην περίπτωσή μου;
Ο Έρωτας!
Η Αγάπη!
Το βλέμμα των παιδιών!

Να είσαι καλά Αθηνά,
καλημέρα σε όλους σας!

palasis marios
10-12-2008 @ 04:39
kali dynami patriwtaki...an sou perisepsei kane mou ligh pasa...
Helene52
10-12-2008 @ 11:34
Χαρές μας δίνει μια στις τόσες
κι ύστερα πάλι μας χτυπά,
τη μια σε στέλνει στα ουράνια,
την άλλη κάτω σε πατά... ΄
Έτσι γίνεται συνήθως !!!!!!!
Πάρα πολύ ωραίο !!!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.::
mantinada
11-12-2008 @ 13:20
Να είστε καλά Μάριε κι Ελένη...
Έλενα Δαγκλή
19-01-2009 @ 08:30
"γιατί αμείλικτ' είναι τόσο
να καταλάβω προσπαθώ... "

Κι εγώ το ίδιο προσπαθώ να καταλάβω μερικές φορές... δεν νομίζω να έβγαλα άκρη... ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο