Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βραδιάζει
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βραδιάζει
 
Που βρίσκομαι αλήθεια ; έφθασε ο καιρός;
Ησυχία ,μοναξιά,καλοδεχούμενη ερημιά
Ούτε μαύρο,ούτε άσπρο,ασάλευτος καημός
Κάπου ακούεται απόηχος στερνός
Απο σείστρα μακρυνά
Αβάσταγος ήχος που τρανεύει την ανάκουστη,κουφή σιγαλιά

Όμως δεν έμαθα ακόμη να πεθαίνω
Και ξέρω δεν θα το μάθω ποτές
Ούτε τα σκαλιά που κατεβαίνω ξέρω να μετρώ
Ξεχνώ τον αριθμό
Σωπαίνω,σωπαίνω
Κρυμμένος στα σύθαμπα και τις σκιές

Κι ακούω μονάχα τη δική μου φωνή
Έτσι αξήγητη,χλωμή
Μες στ’άγνωρο κρεμασμένη
Κομμένη απ’το πλευρό της σιωπής ,αποσπασμένη

Ετσι περνούν οι ώρες ωσπου βραδιάζει
Ωσπου η ασίγαστη σιωπή όλα τ’αποσκεπάζει
Και είναι τότε σα να στέκομαι μπροστά σ’ένα ξένο σπίτι
Ολότελα άγνωστο μα γνώριμο ωστόσο
Μεγάλη στιγμή για ένα ερημίτη

Και ξάφνου ένα παράθυρο ψηλά
Αστράφτει μ’όλα τα τζάμια του χρυσά
Διακρίνω ένα βλέμμα πάνω εκεί
Χαρούμενο,αφημένο να χάνεται σε μιά δική του περιοχή
Απέραντη,απόρθητη και διαλεγμένη

Περιμένω ν’ανοίξει μια πόρτα κλεισμένη
Να ξεχωρίσω μιά ξέχωρη ανθρώπινη κραυγή
Ένα γνέψιμο,ένα κάτι μες στο σκοτάδι
Μια καθαρή αναμονή
Ένα καινούργιο κρυφό καταφύγιο,του έρωτα σημάδι

Μα μήπως με γέλασαν τα μάτια μου
Η νύχτα με τα φεγγαροχέρια της
Και τα πλάνα περιστέρια της
Κι όλα χορεύουν και πηδούν ως κι ο θάνατος και η ζωή;
Μήπως είναι η ώρα να δώσω το σινιάλο και να τραβήξω το σκοινί;

Λοιπόν κουράγιο,το τέλος της παράστασης πλησιάζει
Βαθύς σκοτεινός ουρανός του λυκόφωτος χαράζει
Σίγουρα ο δρόμος ως το χώμα δεν απέχει πολύ
Η ψυχή μες στη φούχτα τρεμουλιάζει
Α,να και το εξαίσιο μαύρο πουλί!









 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ηypocrisy
10-12-2008 @ 00:58
καταματα του ζυγιαζεται η πιστη η ελπιδα
που θα γυρουν ειναι θεμα ανασκαφων ανευρευσης ευθυνων μας
αντιστασης αγιαζι εντελλει εγκαρτερτησης .... να ξημερωνει
Ναι ...
Helene52
10-12-2008 @ 11:07
Περιμένω ν’ανοίξει μια πόρτα κλεισμένη
Να ξεχωρίσω μιά ξέχωρη ανθρώπινη κραυγή
Ένα γνέψιμο,ένα κάτι μες στο σκοτάδι
Μια καθαρή αναμονή
Ένα καινούργιο κρυφό καταφύγιο,του έρωτα σημάδι
Ποίηση ....υπέροχη ... όπως πάντα !!!!
Την καλησπέρα μου Αντη ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο