| |
Ακόμα ακούγονται αποκαϊδια
απ'τα μέσα μου;
απ΄τα έξω μου;
ποιος ξέρει;
Σαν να ξεμαύρισε ο ουράνος μας
και μαζί μ'αυτον ασπρίζουν τα συνθήματα
Τέρμα η αφύπνιση
άντε ξανά στο σιδερένιο παραμύθι
Μικρή μου ψυχή μετρώ
τους δικούς μου νεκρούς,
τους δικούς σου,
του κόσμου,
ξεδιαλέγω και λέω,
θα βαφτίσω κάθε δάχτυλο με έναν
να βλέπω στ'άγγιγμα μου
να αφήνεται
μαύρη λάμψη απο αστέρια
και κάπου εκεί χάνω την φωνή μου,
μου μένει μόνο τ'άγγιγμα
και ένα βουητό από καιρούς παλιούς
που σαν να ψελλίζει:ελευθερία ή αγάπη
ή και τα δυο
Κρυφτήκαν μέσα του παιδιά
να σώσουν τα όνειρα τους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
