| |
Σαν μελένια υφάδια των μαλλιών σου το χάδι
Σαν φωτιά σε κατάρτι των ματιών σου τα θέλω
Σαν φιλί στους κροτάφους που τον έρωτα γδύνει
Σαν αγέρι που αρπάζει του φτερού το καπέλο...
Σαν ληστής το κορμί σου που μετάνοια δεν ξέρει
Σαν τοπάζι του θρόνου της φωνής σου η θαμπάδα
Σαν δικιά μου η καρδιά σου να βουλιάζει στο κι άλλο...
Σαν πιοτό τα φιλιά σου με σβησμένα τα γράδα
Κι όλα αυτά μαγικά, μοιάζουν πάντα με ψέμα
ανεμώνας φιλιά μες της πάχνης το αδράχτι
κι όλα αυτά θεϊκά, στο κουτί με το στέμμα
που τις νύχτες φοράς, μα στο φως, μόνο στάχτη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
