| |
Σήμερα τελείωσε ακόμη μία μέρα.
Μια μέρα συνηθισμένη,
ίδια όπως όλες οι άλλες,
ίδια μ’ εκείνες τις μέρες που ζούσες.
Κι αν τώρα είσαι μακριά;
Πάντα κοντά μου είσαι το νοιώθω.
Δίπλα μου!
Να μου κρατάς το χέρι όπως τότε…
Λόγια περίεργα ακούω και πάλιι στο μυαλό μου,
Ψιθύρους στ’ αυτιά μου που δυναμώνουν κάθε τόσο.
Ξέρω πως είσαι εσύ.
Και το θεό σου ρωτώ ξανά,
φωνάζω δυνατά μια λέξη όπως θα φώναζες κι εσύ στη θέση μου,
με μάτια βουρκωμένα,
με χείλη ξεραμένα,
με σώμα έτοιμο να ξεσπάσει όπου βρει…
Γιατί;
Αυτό μονάχα του φωνάζω και περιμένω απάντηση.
Μα ο μόνος ήχος που ακούγεται,
είναι ο ήχος που βγάζω από τα χείλη μου,
ο αντίλαλος που κάνει η καρδιά μου όταν χτυπάει.
Πουθενά απάντηση.
Τριγύρω,
μονάχα σιωπή που χάνεται,
ησυχία που όσο πάει και μεγαλώνει φρικτά…
Τίποτα δεν τελείωσε ακόμα!
Το ξέρω πως θα σε ξαναδώ!
Αύριο,
μεθαύριο,
κάποια στιγμή θα σου ‘ρθω.
Στο υπόσχομαι!
Έφυγες εσύ,
και μαζί μ’ εσένα και η δικιά μου ψυχή,
που ήρθε να σε βρει και απόψε,
να σου σφίξει το χέρι ξανά όπως τότε,
να τα πείτε και πάλι ήσυχα,
με βλέμμα χαμηλό,
με ύφος αυστηρό,
με μάτια πεντακάθαρα και ανοιχτά.
Έφυγες εσύ,
και μαζί σου πήρες ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Κάθε μέρα μου λείπεις όλο και περισσότερο και το ξέρεις.
Προσπαθώ να σε δω,
από τη χάση του ήλιου ως τη φέξη,
από τότε που ότι είχα πήρες μαζί σου,
τη 1η 11ου του 2006…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
