| |
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ήρθαν οι άγιες ημέρες. Μαζεύτηκε όλη η οικογένεια. Όλοι από εδώ ,δηλαδή από την Αλεξανδρούπολη και από εκεί δηλαδή Κομοτηνή και Αθήνα βρεθήκαμε κάτω από την ίδια σκεπή. Μικροί και μεγάλοι, με τα δωράκια μας και με τις ευχές μας. Παραδίπλα μας ο εκλεκτός, το βρέφος. Το καινούργιο μέλος της οικογένειας.Μόλις συμπλήρωσε το πρώτο έτος της ζωής του και οδεύει ολοταχώς για το δεύτερο. Μικρούλης και φασαριόζης αλλά μέσα στην γλύκα και τα τσαλίμια .Τα έξυπνα ματάκια του εξερευνούν τα καινούργια πρόσωπα και προσπαθούν να μην χάσουνε τίποτα από τα συμβάντα γύρω του.
Στο τραπέζι καθίσαμε όλοι ,μετά που έφαγε ο μιρούλης. Η κρεμούλα ,που έτρωγε με κόπο, με την μπανάνα, χυμό πορτοκαλιού και ριζάλευρο βανίλιας είχε ένα απροσδιόριστο χρώμα αλλά πρέπει να ήταν νόστιμη επειδή ο μικρός την έφερε σε πέρας σε λίγα λεπτά. Ακόμα και χορτάτος ήθελε να δοκιμάσει τα πάντα. Καθισμένος, στην ειδική καρέκλα του, κοντά μας έπαιζε συνέχεα χτυπώντας τα χεράκια του.Μας κοιτούσε με περιέργεια αλλά και με χαρά. Η ατμόσφαιρα ήταν εγκάρδια και όλοι προσπαθούσαμε να αποσπάσουμε την προσοχή του για να εισπράξουμε ένα χαμόγελο. Το παγωμένο τσίπουρο μας ζέσταινε πολύ και όλοι είχαμε ροδοκόκκινα μαγουλάκια. Σο τέλος του γεύματος ο μπόμπιρας πετούσε δεξιά και αριστερά διάφορα πράγματα αλλά κανένας δεν του κράτησε κακία. Η παρέα σκόρπησε, μερικοί φύγανε για καφέ άλλοι προτίμησαν να πέσουνε λίγο. Η σιέστα στην Ελλάδα είναι μία καλή συνήθεια και θεωρείται ιερή σε πολλά σπίτια.
Μετά βγήκε βόλτα με τον παππού του. Άσχετα αν έξω οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλές κάθε ημέρα κάνει την βολτούλα του μέ το ανάλαφρο καροτσάκι του. Είναι το δικαίωμά του και δεν σηκώνει αντίρρηση. Το ρολογάκι που έχει μέσα στο μυαλουδάκι του του λέει πότε να βάλει τις φωνές. Επειδή αργούμε! Μόλις φτάνει έξω από την πόρτα του σπιτιού ως δια μαγείας σταματάει και ξαναγίνεται γλυκούλης και υπάκουος. Ο παππούς τον βγάζει καθημερινά για βόλτα .Κορδωμένος και περήφανος μιλάει συνέχεια με το παιδάκι και τον συστήνει σε όλους τους γνωστούς. Σταματήσανε κοντά στον οινοπαραγωγό στην γωνία του δρόμου .Ο μικρός είπε με μία τσιριχτή φωνή ότι συμφωνεί με την ποιότητα του κρασιού. Ο παραγωγός, από την χαρά του ,του έδωσε 3 ευρώ. μεγάλο πράμα για κάποιον που είναι τσιγκούνης . Μετά σταματήσανε κοντά σε μία γλάστρα με φουντωτό σγουρό βασιλικό. Ο Νικόλας πήρε λίγα φυλλαράκια στα χεράκια του. Για το καλό των ημερών. Σε μισή ώρα γύρισαν στο σπίτι. Εκεί τον περιμέναμε όλοι .
Η ημέρα μας πέρασε ευχάριστα και γρήγορα. Με γέλια ,αστεία και χαρές .Ήρθε το βράδυ. Πήγαμε στα δωμάτια μας. Καληνυχτίσαμε τον Νικόλα με ευχές για όνειρα γλυκά και καλό ξημέρωμα. Έτοιμοι να χαλαρώσουμε .Αλλά σε λίγο…. άρχισαν τα όργανα. Κάθε δύο ώρες ο μικρούλης έκλαιγε. Μία πεινούσε μία πονούσε Όλο το σπίτι αναστατώθηκε. Τι έχει και για τι κλαίει ;Μήπως είναι άρρωστο; Με χίλια δύο βάσανα πέρασε η νύκτα. Το πρωί ξυπνήσαμε όλοι λίγο διαφορετικά. Το μάτι μας δυσκολευόταν να ανοίξει και μία έντονη νύστα μας έκανε να χασμουριόμαστε κάθε δύο λεπτά.. Φυσικά στις 7 η ώρα το πρωί μία καινούργια ημέρα είχε ξημερώσει και ο μικρούλης ξύπνησε. Ήταν η ώρα του.Η κανονική.Φρέσκος και κεφάτος μας αντίκρησε με ένα τεράστιο χαμόγελο που μας ανατμειψε.Για το ολονύκτιο. Βάσανο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
