| |
1) ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ:
Ανοίγω το Ραδιόφωνο και ακούω μια φωνή,
τα ίδια τα προγράματα, στην ίδια Μουσική.....
Στο πέρασμα του χρόνου, πεθαίνουν οι Ναβαγοί,
στα μάτια του πόνου, μια Θλύψη μυστική.
Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟ ΠΕΡΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ,
ΣΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΟΡΑΓΕΙ......!
ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ,
ΝΑ 'ΧΑΝ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΧΙΛΙΕΣ ΩΜΟΡΦΙΕΣ................!
Ανοίγω το παράθυρο να μπει λίγη δροσιά,
μα ξάφνου μέσα μπαίνουνε παράξεν Στοιχειά........
Κυκλώματα που χάνονται στου Χρόνου την ορμή,
σε Σπίτια τώρα μένουμε, Κλεισμένοι Ναβαγοί...........!
(Ανοίγω το Ραδιόφωνο και ακούω μια φωνή,)
Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟ ΠΕΡΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ,
ΣΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΟΡΑΓΕΙ......!
ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ,
ΝΑ 'ΧΑΝ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΧΙΛΙΕΣ ΩΜΟΡΦΙΕΣ................!
2)ΑΝΕΜΩΝΑ:
Πώς περάσανε τα χρόνια
μικρή μου Ανεμώνα,
πού γυρνάς σε ποιο χειμώνα,
κι ειμαί τώρα στον Αγώνα.
ΠΑΡΕΜΕ ΣΤΗ ΠΑΓΩΝΙΑ
ΕΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ,
ΕΔΩ ΚΑΤΩ ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ.
(ΓΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΦΑΝΟΙΣ, ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ)δις
Πώς σε βρήκα μες στο δρόμο
και μού ήπες δεν έχω χρόνο.
τα Παλάτεια Γκρεμιστήκαν
κ' οι Ανθρώποι εξαγοραστήκαν.........
ΠΑΡΕΜΕ ΣΤΗ ΠΑΓΩΝΙΑ
ΕΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ,
ΕΔΩ ΚΑΤΩ ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ.
(ΓΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΦΑΝΟΙΣ, ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ)δις
Πώς τα Χρώμματα Αλάζεις
την υπαρξή μου τη Τεριάζεις,
στα Δικά σου τα Γραφτά,
σε Μονοπάτια Μακρυνά..........
ΠΑΡΕΜΕ ΣΤΗ ΠΑΓΩΝΙΑ
ΕΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ,
ΕΔΩ ΚΑΤΩ ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ.
(ΓΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΦΑΝΟΙΣ, ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ)δις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
